Nagle reflektory rozpoczęły grę, oznaczało to wejście kolejnego zawodnika. W ostatniej komorze dzisiejszego wieczoru, był tylko nowy mistrz wagi cięzkiej, The Miz. Chwilę wcześniej, podsłuchałem rozmowę Drew McIntyre'a i Rey'a Mysterio, którzy planowali misterny atak na The Dirt Sheet. Na przeciw mnie stał Drew McIntyre, który po dzisiejszej gali, odejdzie z niczym. Widząc zakłopotanie w oczach "Szkockiego Wojownika" z lekkim uśmieszkiem i psychopatycznym wzrokiem począłem stąpać po macie. Za każdym razem gdy próbowałem zbliżyć się do Drewa, ten uciekał. Wiedziałem, że jest to tylko cześć podstępnego planu Szkota, jaki szykował na mnie. Nie mogłem tracić koncentracji ponieważ Drew w każdej chwili mógł zaatakować. W pewnym momencie, rzuciłem się w stronę rywala, obijając jego twarz całą serią punchów. Po ostatnim mocnym ciosie, adwersarz wylądował z wielkim impetem na macie. Z szyderczym uśmieszkiem podszedłem do McIntyre'a, aby powiedzieć mu kilka ciepłych słów. 
-Tylko na tyle Cię stać, mistrzu? Jesteś nikim! - krzyknąłem w stronę obolałego Drewa, po czym chwyciłem go za włosy. Jego twarz złapałem w mocnym uścisku, po czym zacząłem uderzać nią o drewnianą matę. Te potężne ciosy, nie robiły dużego wrażenia na antagoniście, toteż postanowiłem spróbować czegoś innego. Pełen w złości chwyciłem go i podniosłem na nogi. Bez zastanowienia wykonałem na nim Russian Leg Sweep. Jeżeli Szkot dojdzie do siebie to będę miał spore problemy, dlatego znów dopadłem go od tyłu i zadałem mu potężną maczugę w plecy.


Słowa: 228/200
Limit: 228/230
Edit:Literówka: Slow>Słów.

Ostatnio edytowany przez Barni (2014-06-10 21:17:26)

Potwór został wyeliminowany, jednak na mojej drodze pojawił się kolejny problem. Meksykanin, który uratował mnie od upadku kilka minut temu, teraz będzie moim rywalem. Przynajmniej wyczytałem to z jego oczu. O mimice dużo nie mogę powiedzieć, ponieważ nie widać nic prócz maski. Ten rodzaj nakrycia głowy odzwierciedla charakter Mysteria. Jest skryty i przebiegły. To właśnie dzięki tym cechom zyskał szacunek. Spryt doprowadził go do zwycięstw w bataliach z najlepszymi. Jedynym sposobem na zwycięstwo z tego typu rywalami jest niedopuszczenie do wykorzystania w pełni ich manipulacyjnych zdolności. Słabym punktem "Mr. 619" jest oczywiście jego wzrost. Niemniej jednak, w wielu sytuacjach potrafił wykorzystać swoje mizerne warunki fizyczne, jednak gwarantuję... dziś tak nie będzie.

~~~

Dość powolnym ruchem palca wskazującego zaprosiłem Reya do "tańca". Była to swego rodzaju taktyka, która miała za zadanie zniszczyć go jego własną bronią- sprytem. Odskoczyłem leciutko do tyłu, aby dać miejsce luchadorowi. Kiedy zorientował się, że pora rozpocząć natarcie, na mej twarzy pojawił się uśmiech. Scenariusz, który zarysowany był w mojej głowie znakomicie odzwierciedlał koniec adwersarza. Dotąd wszystko szło zgodnie z planem- Mysterio biegł wprost na mnie. W trakcie kiedy "Mr. 619" wykonywał część mojego planu (bieg) szybko kucnąłem i dwiema rękami uderzyłem z całym impetem o matę. Rywal wiedział, że była to pułapka, jednak w żaden sposób nie mógł zawrócić- ukazałoby to jego strach. Gdy Meksykanin był wystarczająco blisko schyliłem się i łapiąc a zarazem obracając Reya wykonałem bardzo bolesny Tilt-a-whirl Backbreaker.

Edit: literówka

Ostatnio edytowany przez eronics (2014-06-11 14:29:01)

John szybko podniósł się na nogi, zatem przejść musiałem do kolejnych środków w celu zatrzymania jego poczynań. Gdy tylko znów stał twarzą do mnie chciałem wyprowadzić kopnięcie w okolicach jego nerek. Przejął On jednak moją nogę i musiałem szybko się ratować. Wyprowadziłem więc Enzuigiri, które powaliło Morrisona na łopatki. Nie był to jednak koniec mego popisu - wręcz przeciwnie. Momentalnie ruszyłem w stronę narożnika. Kątem oka zauważyłem czempiona okładającego bez pamięci Mizanina - to dobrze. Wszystko idzie tak jak się spodziewałem. Pokazałem, że na niebieskim brandzie tylko ja gram w tej samej lidze co McIntyre. Powoli, stopień po stopniu wdrapałem się na narożnik. Nie zatrzymywałem się jednak. Było to za mało i za nisko dla mej ambicji. Wskoczyłem zatem na jedną z komór. Będąc na szczycie jedynie przeżegnałem prosząc me Bóstwa o wsparcie przy tej ryzykownej akcji. John wstał na nogi zdezorientowany brakiem mej osoby w polu jego widzenia. Po chwili mnie znalazł na sobie...przygniotłem go do maty performując Crossbody prosto z komory! Ta akcja za pewne pozostanie w głowach wszystkich fanów. To było coś...

Mysterio płynie dalej, a jako iż to dopiero początek walki dla Miza ma on równe 4 szanse.

Doczłapałem się po tej ekwilibrystycznej akcji do ciała JoMo rzucając się do pinu. Sędzia padł na deski. 1..2..kick out! Niestety, to nie jest jeszcze ten moment w którym Morrison ogłosi swe poddaństwo mej osobie. Złapałem swego rywala za bujne włosy i podniosłem na nogi. Żwawo szturchnąłem go łapiąc za rękę i przerzuciłem nad sobą w stylu Judo powalając na matę poprzez Snapmare. John w świecie mistrza 619! Oburącz poprawiłem ułożenie maski na głowie, po czym dość ślamazarnym krokiem ruszyłem w kierunku narożnika. Totalnie olewając fakt, iż Drew dominuje Miza co było oczywiste. Wziąłem głęboki oddech, po czym stopień po stopniu wdrapałem się na szczyt metalowej konstrukcji. Publiczność skupiła swoją uwagę na mych poczynaniach wyczuwając jakiś ważny moment w tym pojedynku. Blask fleszy aparatów lekko mnie oślepił tuż przed jednym z najważniejszych skoków w tej batalii. Wreszcie wybiłem się w powietrze i ułożyłem swe ciało do jednej ze znanych akcji kończących. Mamy Frog Splash po którym momentalnie przechodzę do kolejnego pinu. Arbiter począł odliczanie. Uderzył raz, uderzył drugi....?

Niestety, mój przeciwnik nie chciał jeszcze opuścić metalowego potwora. Przeturlałem się w stronę lin, nie odwracając jednak wzroku od swojego adwersarza. John leżał niemal martwy na środku kwadratowego pierścienia. Pod najniższą z lin wyczłapałem się poza obręb ringu. Wyczekałem swój moment w którym JoMo postanowi wrócić na nogi. Gdy stało się to faktem, nagiąłem najwyższą z lin i wskoczyłem na nią by wykonać Diving Splash! To był ewidentny koniec tej postaci, jego udziału w tej w. Na tym kończy się droga Szamana Seksu po pas wagi ciężkiej. Kątem oka ujrzałem, iż McIntyre zaczyna mieć małe problemy z Mizaninem. Mike odepchnął mistrza, który stracił kontrolę nad sytuacją w ringu. Zaciętość, jaką okazywali się wszyscy uczestnicy była wręcz zadziwiająca. Byłem jednak na to przygotowany. Mój plan to dać z siebie wszystko przeciwko każdemu, bez wyjątku. Przed pay-per-view obiecałem Rybackowi, iż nie wyjdzie z Elimination Chamber z pasem i tak się stało. Teraz muszę dotrzymać swojej części obietnicy wobec pana Niesamowitego oraz Morrisona. Chcąc uratować mistrza od ewentualnych konsekwencji ruszyłem w stronę Miza wklejając go w narożnik dynamicznym Dropkickiem. W końcu przez moment działaliśmy w zespole. Jego porażka mogła oznaczać również moją. Arenę przeciął mój donośny krzyk: "Bierz Morrisona!" - zachęcający czempiona do dobicia Johna. Oddałem mu swoją zdobycz...było to konieczne w tym momencie. Wybrałem mniejsze zło.

Setki dręczących mnie po nocach koszmarów nagle powróciły. Jestem sponiewierany na każdym kroku, Szkot rozbrykał się co nie co. Nie wiem co się ze mną dzieję, straciłem swoje atuty, jestem bezsilny w starciu z kimś takim! Mina McIntyre'a także była niepewna, wywnioskować z niej można było, że boi się kolejnej potyczki ze mną. Siedząc na macie głośno oddychałem z otwartymi ustami, pot spływający po moim ciele, niczym wodospad Niagara oznaczał, że jestem już bardzo zmęczony. Mięśnie po submiszynie wołają o odpoczynek, lecz nie zaznają go jeśli nie wygram tej walki. Starałem się wyglądać możliwe jak najgroźniej, była to jednak jedynie przykrywka moich prawdziwych emocji. Prawda była taka, że bardzo bałem się McIntyre'a. Wciąż odpychałem myśl, że mogę tę walkę przegrać. To Drew przejął kontrolę w tym starciu. Na szczęście wszystko zaczyna się od nowa. Obaj możemy ponownie stanąć twarzą w twarz.
-Teraz wszystko się rozstrzygnie, Drew...

Spoiler:

Proszę o nieuznanie ataków Rey'a ponieważ nie ma "Dropkicka" w KP. Edit: A nie jednak ma XD

Ostatnio edytowany przez Barni (2014-06-13 08:29:16)

A jednak.... luchador mnie przechytrzył. Człowiek w masce doskonale rozegrał przebieg walki aż do tego momentu. Gdzieś we wnętrzu... jakiś szósty zmysł podpowiadał mi, iż kolejną akcją wykonaną przez rywala będzie Diving Splash. Kiedy myśli te przeszły przez moje ciało aż do nerwów na mojej promienistej od piękna twarzy pojawił się uśmiech albowiem kontra do wykonania była co najmniej banalna. Wykonuje ją niemowlak kiedy uderza rękoma o zabawki zawieszone tuż nad łóżkiem. W związku z tym Rey nie docenił mnie i popełnia właśnie karygodny błąd, który odbije się teraz na jego zdrowiu. Kątem oka zobaczyłem, że luchador jest już w locie i kiedy był wystarczająco blisko, wystawiłem kolana o które obił się poważnie brzuchem. Wskutek odbicia Rey przeturlał się na plecy i leżał blisko mnie.