Nie kupuję tego. Po pierwsze Devitt jest lżejszy, mniejszy i w ogóle słabszy fizycznie. Taką kontre to może robić sobie Ryback, a nie taki lekki zawodnik. Ja sobie tego nie wyobrażam i byłoby to po prostu śmieszne i niewykonalne.


Dalej Richards.

Crucifix Armbar zapięty!

3 szansę dla Devitta!

(Aaron wyraził pozwolenie bym odpisał)

Znalazłem się w wielce niepożądanej sytuacji. Przeciwnik założył na mnie jedną ze swych dźwigni i zmuszał mnie do poddania walki. Jedna z moich rąk była trzymana przez rywala, a swoimi nogami dociskał mnie do ziemi. Nie mogłem mu na to pozwolić. Wolną ręką chwyciłem jedną z jego nóg, po czym całymi siłami postarałem się unieść ją ku górze. Dzięki temu miałem więcej wolności i musiałem tylko zrobić coś, co przerwie dźwignię rywala. Postanowiłem obrócić się tak, by móc sięgnąć ręką klatki piersiowej rywala, dzięki czemu przeszedłem do szybkiego pinu.

Oponent dalej napierał, ja zaś musiałem jak najszybciej znaleźć sposób na przerwanie jego dźwigni. Zmotywowany do działania postanowiłem spróbować czegoś innego, po raz kolejny podniosłem wolną rękę i obróciłem się nieco w stronę rywala i z trudem chwyciłem swoją drugą kończynę w okolicach łokcia. Uniemożliwiało to Daveyowi szarpnięcie i powrót do swojej dźwigni, jednak wciąż trzymał mnie mocno. Wiedziałem jednak, że wyrwę się, jeżeli go zaskoczę. Przez długi czas nie robiłem zupełnie nic, jednak chwilę później zebrałem w sobie resztkę swoich sił i mocno szarpnąłem obiema rękoma tak, że wyrwałem się z uścisku Wilka. Słodka wolność!

Tak nie żeby coś, ale on szarpaniem tylko zwiększy ból i ryzyko zerwania ścięgien

________________________________________________________________________________
OS będzie O tutaj -> Ekhem dodatkowe +24h biorę

Ostatnio edytowany przez Arin (2014-06-02 11:53:45)

Ekhem... po dłuższym przemyśleniu chcę złożyć ODWOŁANIE!!!
Uważam, że wyjście Devitta jest nie możliwe, dlatego też pragnę, aby odpisał tutaj następny sędzia z trójki : Aaron // Spajk // Maverixx
(Proszę, aby werdykt był opisany szczegółowo)

Ogromny ból przeszywał moje ramię. Próbowałem zebrać siły, by móc się podnieść, jednak najzwyczajniej w świecie nie potrafiłem tego zrobić. Obawiałem się, że moja ręka może być kontuzjowana, do głowy przychodziły mi najczarniejsze scenariusze. Jednak uświadomiłem sobie, że jestem cały, gdy przy użyciu obu rąk podniosłem się do pozycji siedzącej. Zauważyłem, że to samo zaczął robić mój oponent, jednak widocznie był on nieco sprawniejszy niż ja. Oddychałem głęboko, analizując przebieg pojedynku. Zacząłem wspaniale, niemalże natychmiastowo kończąc walkę, jednak później wszystko runęło jak Berliński Mur. Starałem się znaleźć źródło niepowodzenia, jednak niespecjalnie mi się to udało. Pewnikiem było, iż muszę uważać na pełną dźwigni artylerię oponenta i nie pozwolić mu na dojście do takiej samej pozycji.
Zauważyłem, że Richards postanowił wrócić do pozycji stojącej, a to oznaczało szybką wojnę. Łatwo było wywnioskować, że czekał na mnie. Jego wzrok dosłownie rozkazywał mi wstać. Postanowiłem to uczynić. Przy użyciu lin stanąłem na obu nogach, jednak ledwo mi się  to udało. Z każdym kolejnym oddechem czułem powracającą energię, jednak by ta mogła wrócić do stanu sprzed początku walki, musiałem kupić sobie jak najwięcej czasu. Opierałem się o liny, obserwując ukradkiem sylwetkę Wilka. Obawiałem się jego nagłego ataku, jednak musiałem zrobić coś, by przejąc przewagę. Zniecierpliwiony Davey ruszył w moją stronę, a to było dla mnie wspaniałą szansą. Wziąłem ostatni, głębszy od wszystkich poprzednich oddech, i szybkim ruchem odepchnąłem się od lin. Zaskoczyłem go nagłym zrywem, więc musiałem to dokończyć. Powaliłem go szybkim Clotheslinem, po którym obaj znaleźliśmy się na macie.