Znów się pojawiła ta  osoba. Ów persona stanęła na środku rampy, chwyciła znów za maskę i światło zgasło... Kilka sekund po zgaśnięciu światła zaczęło grać theme

Pierwsze lampy skierowały się wcześniej ku tej osobie.
Making his way to the ring, The American Wolf Davey Richards
Spokojnym krokiem Davey zmierza w stronę ringu, wchodzi po schodkach. Przechodzi między drugą a trzecią liną i siada na chwilkę w narożniku.

Dwóch się nie pojawiło, więc starcie to przeistacza się w singles match - Prince Devitt vs Davery Richards.

KŁ na 300 słów do dzieła!

Poproszę o dodatkowe 12 godzin.

_______

Coraz więcej fanów zbierało się na arenie. Czekali oni na wydarzenia związane z faktycznym rozpoczęciem gali Elimination Chamber, jednak póki co powinni skupić się na mnie. To właśnie ja stałem teraz w świetle jupiterów, ja byłem prawdziwą gwiazdą. To me imię będą skandować w trakcie walki, a także po jej zakończeniu. Wystarczyło spojrzeć na mnie, a potem na mojego przeciwnika by zauważyć, iż to "Real Rock'n'Rolla" jest faworytem. Pokażę Richardsowi na czym polega siła uderzenia. Po tym jak z nim skończę, niczym posłuszny piesek schowa się pod ringiem i będzie skamlał gdy tylko się do niego zbliżę. Z uśmiechem, jeszcze przed gongiem podszedłem do Daveya, po czym wbiłem swój palec w jego klatkę piersiową.
- I'm the Real Rock'n'Rolla, BAYBAY!- wykrzyczałem prosto w jego twarz, chcąc tym samym wyprowadzić oponenta z równowagi. Dałoby mi to ogromną przewagę psychiczną. Widziałem, że poddenerwowałem tym wilczka, bo zaczęła drgać mu warga. Uśmiechnąłem się tylko i pod napływem rozkazów sędziego odsunąłem się.

Tuż przed samym rozpoczęciem walki zacząłem przygotowywać mięśnie, a gdy tylko usłyszałem dźwięk blaszanego przedmiotu, szybko przeskoczyłem z nogi na nogę, po czym przybrałem odpowiednią do sytuacji pozę. Czułem, że nie mogę długo uciekać przed zwarciem, toteż podszedłem na środek ringu, a dokładnie to samo uczynił mój oponent. Zasygnalizowałem chęć wejścia w klincz i widziałem, że Davey coś kombinuje, jednak odwzajemnił mój gest i również uniósł rękę. To był właśnie jego błąd! Nie czekając na jego atak, szybko wykonałem Low Dropkick, który ściął go z nóg, przez co ten padł na oba kolana. Szeroko rozłożyłem ramiona i uśmiechnąłem się. To było to! Gwałtownie zaprzestałem tej czynności, po czym chwyciłem szybko rywala i wykonałem Gutbuster, po którym Davey znalazł się pod moimi nogami. Dobra psina...

Ostatnio edytowany przez Nekro (2014-05-26 22:40:50)

Udany początek dał mi pewność siebie, a ta z kolei pozwoliła mi spokojnie prowadzić ten pojedynek. Powoli budowałem sobie przewagę, krok za krokiem zbliżałem się do zwycięstwa. Zbliżyłem się do leżącego rywala, a następnie podskoczyłem w górę i upadłem na matę, łokieć swój uprzednio zatrzymując na jego brzuchu, wykonując tym samym Jumping Elbow Drop. Okrzyk bólu Daveya wymalował na mej twarzy szyderczy uśmiech, co fani skwitowali buczeniem. Jednak co kogo obchodzi ich zdanie? Tłuści i obleśni Amerykanie to niezbyt wymagająca publika. Machnąłem ręką w ich stronę, co jeszcze bardziej wzmogło nienawiść kierowaną ku mej osobie. Wolałem jednak skupić się na osobie w ringu. Podniosłem powoli oponenta, a następnie wyniosłem go ku górze i wykonałem Liger Bomb, który jeszcze bardziej wzmógł okrzyki Richardsa. Po wykonaniu ataku, z uśmiechem na ustach na chwilę zostawiłem rywala i ustawiłem się w narożniku, gdzie obmyślałem dalszy plan działania.

Podszedłem do leżącego rywala i jednym, sprawnym ruchem pomogłem mu wstać. To jeszcze nie koniec, Richards! Chwyciłem jego dłoń, po czym szybkim ruchem rzuciłem go w stronę lin i czekałem, aż ten będzie wracał w mym kierunku.
- No chodź, piesku! Do nogi!- wykrzyczałem wrednie w jego kierunku, po czym przygotowałem się do ataku. Przerzuciłem nad sobą pędzącego rywala wspaniałym Arm Dragiem, po którym szybko zebrałem się gotowy do kolejnego ataku. Davey właśnie siedział na macie, masując plecy, co postanowiłem natychmiastowo wykorzystać. Odbiłem się od lin, po czym tuż przed samym przeciwnikiem wyskoczyłem obiema nogami wystawionymi do przodu. Mocny Basement Dropkick trafił prosto w głowę rywala, sprawiając, iż ten padł na plecy. Widok lezącego na macie przeciwnika sprawił mi ogromną przyjemność. Kontrolowałem tę walkę i nikt nie mógł temu zaprzeczyć. Davey był zdany tylko na moją łaskę. Nie było nawet takiej opcji, bym miał stracić tę przewagę. Chcą przypieczętować mój wspaniały reżim, po raz kolejny odbiłem się od liny, po czym zatrzymałem się tuż przed leżącym Richardsem. Wszyscy spodziewali się, że nie wykonam żadnego ruchu, jednak ja tylko uśmiechnąłem się, po czym wyskoczyłem wysoko w górę, a następnie wylądowałem plecami na brzuchu rywala. Standing Senton wywołał ogromny okrzyk bólu mego oponenta, ja zaś tylko wstałem i stanąłem przy narożniku, uśmiechając się delikatnie na widok jego cierpień.

NIE!NIE!NIE! Tak już dłużej być nie może... Jakiś malowany laluś śmie atakować mą personę, lecz to się źle dla niego skończy. Devitt "wisi" w powietrzu, gdy zgiąłem kolana, aby ten przeciwnik się na nie nadział. To była bolesna niespodzianka dla Prince'a, który zawył z bólu jaki mu zaserwowałem.

Wróciłem!... Devitt padnie mą ofiarą, nadszedł czas wypłaty. Podniosłem swe ciało, następnie uniosłem Prince'a. Objąwszy go w specyficznym uchwycie zwieńczyłem trudy walki poprzez Bridging Tiger Suplex. Po jednej z akcji nie stałem z zamiarem odpoczynku. Natychmiast ruszyłem w stronę Fergala, aby poczęstować go Leg Drop'em. Welcome In My Wolf World! Podniosłem antagonistę, objąłem jego głowę, by wykonać Snap DDT. Po tych ciosach Fergal padł niczym rażony piorunem osobnik.