Kto łądniej SM+FF+Pin

Udało mi się oderwać bark! Dam radę! - W myślach powiedziałem sam do siebie. Leżę obolały na macie, jednak przytomny i gotowy do walki. Zerkam kątem oka na World Strongest Man'a, mojego dzisiejszego przeciwnika. Widzę jak Mark Henry kłóci się z sędzią i oskarża go o powolne odklepywanie przypięcia. Wykonuje on różne  gesty, palcami pokazuje że powinno być trzy, a nie dwa. Wydziera się na niego. To dla mnie okazja, nie zamierzam jej zmarnować i opuścić Monday Night RAW ze spuszczoną głową. Nie poniosę porażki! - Kolejne głosy w mojej głowie  mają coś do powiedzenia. W głowie przez krótką chwilę obmyślam plan dzięki któremu pokonam Najsilniejszego Człowieka Świata. Mark stoi plecami do mnie i nie zamierza poprzeć decyzji sędziego. Powoli podnoszę się z maty, nie tracąc przeciwnika z oka. Stojąc już na nogach  tuż za Henry'm rozglądam się po ringu by zapewnić mojemu pomysłowi całkowity sukces. Po namyśle zwracam wzrok na plecy rywala, na mojej twarzy pojawia się wściekłość. Rozluźniam lekcewarząco barki. Nagle ustawiam w pozycji gotowego do walki wojownika. Z moich ust wydobywa się okrzyk:

- Heeej!!! Grubasie!!!!! Za Tobą!!!

Przyglądam się sytuacji i widzę jak WSM Mark Henry odwraca się do mnie z goryczą na twarzy. Macham do niego przez chwilę ręką i śmieję się. Zdenerwowany World Strongest Man rusza w moją stronę. Każdy z fanów zgromadzonych na arenie w Houston spodziewa się że będę uciekał do okoła ringu przed Markiem Henrym, a ten będzie podążał za mną i próbował mnie zabić. Nic z Tego! Jestem najbardziej męską supergwiazdą! Ku zdziwieniu  publiczności, gdy mój oponent się zbliży na wystarczającą odległość, rzucam się na niego i wykonuję idealne [i]Tornado DDT!!!. Mark lezy półprzytomny na macie i szuka wyjścia z tej sytuacji błądząc wzrokiem po ringu. Myślę sobię że nadszedł już czas, aby wykończyć tego kolosa. Stoję gotów za leżącym rywalem i czekam  aż ten sam, po dobroci się podniesie. W końcu WSM Mark Henry wstaje a na mojej twarzy widnieje opanowanie oraz spokój. Z okrzykiem chwytam go i wykonuję najbardziej męski finisher w histori wrestlingu.. Man-Tasic!!!. Bacznie przyglądam się leżącemu rywalowi i nie widzę u niego oznak przytomnośći. Klepię się po klacie i unoszę do góry lewą rękę.

- I co Ty na to dziewczynko!!!??? To ja tu jestem mężczyzną!!! - Wrzasnąłem tauntując w charakterystyczny dla siebie sposób.

Leniwie wyciągnąłem przeciwnika na środek ringu i dałem znać sędziemu aby przygotował się na trzecie, ostateczne klepnięcie. Uśmiechnąłem się i zacząłem przypięcie rywala. Rozpocząłem P I N. Pewność siebie zapewniła mi słabe, aroganckie trzymanie. Jedną rękę uniosłem do góry w geście zwycięstwa i dominacji nad rywalem. Z niecierpliwością czekam na ruch sędziego iż dałem z siebie jak najwięcej i chciałbym uowocować to zwycięstwem.

Po walce nie zwracając uwagi na leżącego Derricka, sygnalizuję time keeperowi by dał mi mikrofon.


- Wy będziecie następni ! - mówię wskazując ręką na nieprzytomnego Batemana a następnie w dźwięk mojej muzyki schodzę na backstage.