No man is ever truly good
No man is every truly evil
I do the things you never could
And we won't ever be equal



Na arenie rozbrzmiewa "Root of Evil", a na rampie pojawia się mgła oraz zapalone świece. Już po chwili z mgły wyłania się Aleister Black, który błyskawicznie, pozostając w pełni wyprostowany przenosi się z pozycji leżącej do stójki i dopiero wtedy otwiera oczy. Zawodnik przez chwilę stoi w miejscu, wsłuchując się w dźwięki swojej muzyki wejściowej, a następnie w pełnym skupieniu rozpoczyna swój powolny marsz do ringu. Widzimy, że ma na sobie swój charakterystyczny strój do walki, a także skórzaną kamizelkę. W końcu wchodzi na apron, chwyta za górną linę i ponad nią wskakuje do ringu, ląduje robiąc przewrót w przód i całą akrobację kończy w siadzie skrzyżnym.



Dopiero po chwili wstał i odebrał mikrofon od workera, ale to mu nie wystarczyło. Gestem poprosił jeszcze o czarne, złożone krzesełko i dopiero gdy je otrzymał przeszedł na środek ringu. Tam rozstawił krzesełko, na którym usiadł zwrócony w kierunku titantronu. Przez krótką chwilę siedział bezczynnie, jakby był nieobecny, aż w końcu przyłożył mikrofon do ust i rozpoczął przemowę.

Aleister Black: Puk, puk. Tydzień temu subtelnie zapukałem do drzwi. Do drzwi, za którymi pewien złoty chłopiec zaczął budować swoją markę. Zaczął ją budować na bardzo znanym nazwisko, w końcu chyba każdy z nas lubi, ceni i szanuje Johna Cena. Obok jego nazwiska po prostu nie da się przejść obojętnie. Wielu z was może powie, że to wcale nie był moment, w którym Seth Rollins zaczął budować swoje nazwisko. Owszem, zgodzę się z wami. Ale Seth Rollins w dalszym ciągu nie skończył go budować. Cały czas próbuje, stara się i nie można mu odmówić, że sporą część już skończył. Jednak ta budowa wciąż nie jest kompletna, dokładnie tak samo, jak i moja. Myślę, że to bardzo dobry moment, aby je porównać i przekonać się czyj projekt jest ambitniejszy. Czyj projekt rzuca lepsze światło na przyszłość. To nie jest jednak zwykłe porównanie dwójki zawodników. W końcu, aby się rozwijać wciąż trzeba stawiać przed sobą nowe wyzwania. Dla mnie takim wyzwaniem na pewno będzie Seth Rollins... ale dla niego. Cóż, to już zupełnie inna rozmowa. Seth Rollins jeszcze nigdy nie znalazł się w takim położeniu. Może i rzucanie mu wyzwań nie jest dla niego żadną nowością, ale takiego wyzwania nie podejmował się jeszcze nigdy. Tym razem nie ma na przeciwko zwykłego przeciwnika, którego wystarczy pokonać w ringu. O nie, tym razem jego przeciwnikiem będzie również on sam. Dokładnie tak, jego głowa nie będzie jego sprzymierzeńcem, bo świat, do którego go zapraszam jest pełen cienia, mroku i chaosu, który dla kogoś z głową w chmurach jest po prostu nie do ogarnięcia. Labirynt myśli zamknie go szczelnie gdzieś w odmętach i nie zniknie tak po prostu. Seth Rollins... will... fade... to... black! Mam tylko nadzieję, że jeszcze się nie przestraszył i w końcu znajdzie w sobie wystarczająco odwagi, aby otworzyć drzwi. Dałem mu cały tydzień na odpowiedź i niestety w dalszym ciągu jej nie usłyszałem. Być może pukanie było zbyt subtelne... tym razem zrobię to głośniej. PUK! PUK!

Aleister odsunął mikrofon i rozsiadł się wygodniej wpatrując się w rampę i oczekując pojawienia się tam przeciwnika...