"Rebel Heart" nagle uderzyło we wszystkie głośniki, które tylko znajdowały się na arenie, co znacznie ożywiło publiczność. Momentalnie w górze pojawiły się transparenty z podobiznami Gargano, czy również hasłami, które miały go motywować - i tak również było, motywowały go cholernie. Uśmiechnięty zapaśnik pojawił się na rampie i z uśmiechem na twarzy rozejrzał się po arenie, dostrzegając dosłownie wszystko. Johny pewnie ruszył przed siebie, charakterystycznie machając rękoma na boki. Trasa nie trwała zbyt długo i Johnny dosłownie po kilkunastu sekundach wskoczył na apron, by chwilę później przejść między linami i stanąć stopami na deskach maty ringowej. Uśmiech nie schodził z jego twarzy, a ściągając swoją kamizelkę rozpoczął przygotowanie do pojedynku, czego dowodem było ruszanie nadgarstkami oraz delikatne podskakiwanie w narożniku.

Ding dong - sędzia zabił w gong.

Chce zobaczyć KL z samego początku walki na  450 słów. Powodzenia

Przede mną nie lada okazja. Okazja która nie zdarza się często, mimo iż walka money in the bank nie poszła po mojej myśli, mam szansę na rehabilitację. Tytuł Zjednoczonego Królestwa wyrósł na jedno z bardziej prestiżowych mistrzostw w tej organizacji, warto więc dać z siebie wszystko. Na przeciwko mnie Johnny Gargano - młody, głodny sukcesów, chętny zbudować swoje nazwisko zawodnik. Jednak przykro mi stary, brakuje ci mojego doświadczenia, mojego talentu i mojego DNA, które predestynuje mnie do zwycięstwa. Walka się rozpoczęła, Ja i Johnny weszliśmy w klincz. Pilnowałem się, by podczas tej poczatkowej próby sił nie popełnić żadnego błędu. Miałem jednak z tyłu głowy atak sprzed tygodnia. Wiedziałem że ktoś z rosteru ma mnie na celowniku, ktoś chciał mnie wyeliminować i musze mieć świadomośc tego, że może chcieć dokończyć dzieła. Nie mogę jednak pozwolić by zawładnęło to moimi myślami. Muszę skupić się na tym co tu i teraz, chwila zwątpienia może mnie kosztować wiele.

Gargano ustępuje mi zarówno siłą jak i wzrostem, dlatego też przeważamłemw klunczu i ściskając za dłonie Johnny'ego, zmusiłem go do odchylenia w tył. Oponent, uzdolniony zapaśnik, odchylił się do stopnia w którym oparł o matę głowę, wyginając swoje ciało do pozycji łuku, a następnie wyprowadził kopnięcie w mój brzuch. Zaskoczony tym atakiem, puściłem jedną rękę rywala, a ten wykorzystał to wykonując arm drag. Wylądowałem twardo na macie ringu, przeciwnik błyskawicznie za to wstał na nogi i ruszył w moim kierunku. Gdy ten schylił się w moim kierunku by mnie podnieść, chwyciłem go za kark i przerolowałem do small package. 1...2 i kickout! Johnny odkopał i błyskawicznie odsunał się do przeciwległego konta ringu. W jego spojrzeniu widać zaskoczenie, musi być świadom tego z kim wszedł do ringu i jak nie wiele dzieli go od porażki. Albowiem żarty się skończyły, to była zaledwie rozgrzewka, a teraz pora dać tym fanom to za co zapłacili swoje ciężko zarobione pieniądze. 

Oboje staliśmy po przeciwnych stronach ringu. Uśmiechnąłem się szelmowsko do Johnny'ego, co ten ewidentnie odebrał jako oznakę lekceważenia. Wiedziałem że wejdę w ten sposób pod skórę, temu dumnemu i ambitnemu żółtodziobowi. Sprowokowany Gargano ruszył w moją stronę, by nadziać się na szybki scoop powerslam. Na trybunach rozległy się oklaski, skwitowałem je ukłonem w stronę fanów, by zaraz potem ponownie skupić się na przeciwniku. Chwytam za nogi leżącego rywala, by wyprowadzić następnie wheelbarrow middle section kick. Próba przypięcia jednak okazała się bezskuteczna. Lekko poddenenrwowany zacząłem się zastanawiać nad następnym ruchem, po czym wymownie spojrzałem się w stronę narożnika. Widownia swoją reakcją wyraźnie zaaprobowała ten pomysł. Wspiałem się na trzecią linę i wyczekiwałem momentu w którym Johnny Wrestling wstanie. W tej chwili byłem całkowicie skupiony na nim. Klęska na money in the bank, tajemniczy napastnik sprzed tygodnia, wszystko to się teraz nie liczyło. Liczył się tylko wspaniały missle dropkick prosto w głowę mojego oponenta!

Grand: Ciekawy wstęp. Momentami trochę sztampowy, a momentami trochę nietuzinkowy. Dobrze, że odniosłeś się do sytuacji sprzed tygodnia, gdzie wasze starcie się nie odbyło. "pałałem chęciom" ---> "chęcią" "Dźwięk bitej stali" - hmmm, ciekawy sposób na określenie "metalicznego dźwięku gongu" "który nie miał zamiaru się przede mną położyć i oddać mi inicjatywę" - myślę, że tutaj bardziej pasowałoby, jakbyś odmienił jako "nie miał zamiaru (...) oddać mi inicjatywy" "Fani Rhodes'a zareagowali żywiołowo, motywując swojego bożka, licząc że mnie zgładzi" - szczerze, trochę to cringe'owo brzmi, jakbyś trochę nie miał pomysłu xD. "muszę się spiąć i dokonać coś" - tutaj np. by bardziej pasowało "dokonać czegoś". Ok, ogólnie Twój post był nawet niczego sobie. Było kilka literówek, ale raczej nic wielkiego. Troszkę zbyt mocno zabookowałeś Rhodesa, który tydzień temu przecież odniósł kontuzję. Fajnie, że w późniejszej fazie odzyskałeś inicjatywę i zrobiłeś comeback. Była chęć walki, były przemyślenia i emocje, był w miarę poprawny opis starcia. Jest całkiem dobrze.

Marceli: Twój wstęp jest całkiem dobry. Powiedziałbym nawet, że czuć w nim Twój wysoki potencjał pisania postów. Momentami jednak zabrakło mi kilku określeń, które mogłyby nadać zdaniom większego kolorytu. Czyżby obcinanie słów, żeby się zmieścić w limicie? Fajnie, że opowiedziałeś o co toczy się walka, kim jest Twój rywal oraz opisałeś swoją motywację zwycięstwa. Po fajnych odczuciach w pierwszym akapicie, w przypadku akapitu drugiego nadeszła faza rozczarowania. Wejście w walkę jest opisane u Ciebie tak nietypowo, że nie wiem o czym czytałem, musiałem wracać kilka razy nie pamiętając gdzie skończyłem. Ten moment z tym zmuszeniem rywala do pochylenia do tego stopnia, aby oparł głowę o matę to brzmi jak jakiś kompletny bullshit. Dalej troszkę lepiej, na koniec 2-ego akapitu odniosłeś się do fanów, dla których chcesz dać jak najlepsze show - w tę stronę powinieneś kierować swoje posty. Następny akapit Twojego posta jednak nie uratował - nadal było tam mnóstwo chaosu. "Chwytam za nogi leżącego rywala, by wyprowadzić następnie wheelbarrow middle section kick. Próba przypięcia jednak okazała się bezskuteczna." chciałbym wiedzieć kiedy po akcji przeszedłeś do pinu xD. Dodatkowymi smaczkami u Ciebie są literówki takie jak np. "poddenenrwowany" xD lub "przeważamłemw klunczu" xD. Ogólnie potencjał był, ale powiedzmy sobie wprost, troszkę na odwal się podszedłeś do tego posta. Jestem bardziej niż pewien, że nie przeredagowałeś go porządnie przed wysłaniem.

Obaj nie wysłaliście doskonałych postów, dlatego nie można jednoznacznie stwierdzić, że któryś z was był zdecydowanie lepszy lub gorszy. Po niezłym wstępie, który miał u siebie Marceli, myślałem, że to na niego oddam swój głos. Pozostałe dwa akapity w jego poście zmieniły jednak moje zdanie i to Grandowi przyznaję swój punkcik!

Akcja w ringu stawała się coraz to ciekawsza i coraz to bardziej dawała się we znaki nam obojgu. Widać było, że przeważałem i ciągle atakowałem, nie dając odpocząć swojemu przeciwnikowi na ani moment, czego dowodem była nawałnica ciosów, która lądowała to na głowie, torsie jak i innych częściach ciała mojego przeciwnika. Chciałem tylko zdobyć to, czego pragnąłem od dwóch tygodni - możliwość walki o pas, który po prostu musiał znaleźć się na mojej tali.

Cody powoli zbierał się do tego, aby wstać z desek maty ringowej. W bardzo szybki sposób umożliwiłem mu to, atakując go po raz kolejny. Zacisnąłem pięść i uderzyłem go w głowę, by następnie zwinnie przygotować go do akcji, która znacznie przybliżyłaby mnie do zwycięstwa w tejże walce. Gdy miałem już wszystko jak na tacy, dokonałem tylko formalności, wbijając głowę Codiego w deski maty ringowej. (Slingshot DDT)

Widownia nie mogła po prostu wytrzymać. Wstała i poczęła klaskać, okazując mi szacunek i swoją wierność do mojej osoby. Miałem najwierniejszą publiczność - byli ze mną zawsze, nawet jak mi nie szło. Byłem pewny, że są najwspanialsi. Rhodes powoli zaczął zbierać się do tego, by w jakiś sposób mnie zaskoczyć. Ale czy się udało? Skądże! Przygotowałem się i bardzo szybko wbiłem podeszwę obuwia w szczękę swojego przeciwnika. (Superkick)

Padłem na deski maty ringowej, dociskając Codiego do maty, aby sędzia mógł go odliczyć do trzech. Tak i się stało, a ja w podzięce wdrapałem się na narożnik i oddałem hołd swojej widowni, która była jeszcze głośniejsza niż podczas walki. Oni widzieli we mnie numer "1", który może odmienić losy federacji i oczyścić ją z korupcji i innych brudnych zagrywek. Mogłem im to obiecać, że zmienię to bardzo szybko!

Zeskoczyłem z narożnika i podszedłem do Codiego, podnosząc go z desek maty ringowej. Uścisnąłem jego dłoń i podziękowałem za walkę, życząc mu przy okazji powodzenia w dalszej karierze w ringu WWE. Spojrzałem w obiekty kamery i uśmiechnąłem się pod nosem, ponieważ wiedziałem, że zbliżam się do Ortona, który... może powoli czyścić swoją zbroję z odchodów, które pojawiły się, gdy odliczyłem Codiego.