Dopiero co zakończył się utwór muzyczny wprowadzający widzów w klimat poniedziałkowej gali, więc komentatorzy zaczęli pokrótce opowiadać o rozkładzie jazdy Raw. Oczywiście nawet oni nie znali wszystkich szczegółów, więc pozostawało kilka niepewności. Szczególnie jedno pytanie nurtowało zebranych na arenie fanów. Co z Main Eventem? Zaciekawiona gawiedź spoglądała niepewnie w stronę rampy, jakby spodziewając się odpowiedzi z tamtego właśnie miejsca. Ledwo padły ostatnie słowa odnośnie rozpiski pojedynków, gdy z głośników wydobył się krótki dźwięk, po którym fani usłyszeli znane już zdanie.

ℜ𝔢𝔞𝔠𝔥 𝔬𝔲𝔱 𝔞𝔫𝔡 𝔱𝔬𝔲𝔠𝔥 𝔣𝔞𝔦𝔱𝔥!

Ring announcer: Making his way to the ring, from The Trinity Prish, weighing 200 pounds! He is your WWE Champion, Pastor William Eaver!


Muzyka zespołu Depeche Mode ledwo przebijała się przez okrzyki fanów, którzy postanowili powitać nowego mistrza w niezapominany sposób. Eaver powolnym krokiem wyszedł na rampę, delikatnie się przy tym uśmiechając. Pieśni na jego cześć nie ucichały, więc Bill zatrzymał się i wsłuchał w nie, rozkoszując się atmosferą. Po kilku sekundach, rozpiął delikatnie swój płaszcz i odsłonił mistrzostwo, które chwilę później odpiął i uniósł wysoko nad głowę, pokazując je każdemu obecnemu w hali. Kamera zbliżyła się do Brytyjczyka i nagrywała jego twarz, jednak sam zainteresowany wskazał palcem na dzierżony w dłoni przedmiot, tym samym zmuszając operatora do pokazania na telebimie mistrzowskiego pasa. Minęła krótka chwila, a po jej upływie William wznowił swój marsz, podążając w kierunku kwadratowego pierścienia. Gdy do niego dotarł, chwycił przygotowany dlań mikrofon i oparł się plecami o narożnik, obserwując śpiewających ludzi.

- Bracia i siostry!- krzyknął Eaver, zwracając na siebie uwagę. Publika nieco przycichła, jednak potrzeba było na to kilkunastu sekund. Po ich upływie mistrz uśmiechnął się delikatnie i przystawił mikrofon bliżej do ust.- Mam do powiedzenia tylko jedno. UDAŁO NAM SIĘ!

Ostatnie słowa Eaver wykrzyczał i uniósł pas w górę, wywołując reakcję publiczności. Energicznie wskoczył on na narożnik, chcąc wznieść pas jeszcze wyżej. Piski i okrzyki fanów wzmogły się, zdecydowanie wrzawę było słychać spoza obrębu areny. Pastor zeskoczył, raz jeszcze ustawił się przy linach i wznowił przemówienie.

- Oczywiście, bez Boga nie byłoby to możliwe. Raz jeszcze powtórzę to, co powtarzałem za każdym razem, w każdym innym mieście, w każdym innym stanie. Wystarczy zaufać, bo Pan ma plan na nas wszystkich. Jeżeli podążymy jego ścieżką, to wejdziemy na poziom, który nie jest dostępny dla wszystkich. Mimo złudzeń, jakoby działania Boga były złe. Nie zapominajmy, że dobry ogrodnik wyrywa chwasty, by jego uprawa lepiej rosła. Może brzmi to okrutnie, jednakże tak jest. Ale nie lękajcie się. Jeżeli zaufacie Panu i powierzycie Jemu swoje życie, wtedy on będzie o was walczył, staniecie się jego uprawą. Będzie sprawował nad wami opiekę, otoczy was swoją miłością i poprowadzi ku ziemi obiecanej. Niestety, jeśli zostaniecie z boku i będziecie go krytykować, wtedy pozostaniecie chwastami.

Gołym okiem można było zauważyć zmianę w Pastorze. Wcześniej jego nauki miały charakter pouczeń, teraz można było odnieść wrażenie, że Brytyjczyk groził otoczeniu. Mimo wszystko fani nie mogli się od niego odwrócić, więc zewsząd rozbrzmiały oklaski. Nie tak głośne jak zawsze, ale jednak aplauz wywołał na ustach Eavera uśmiech.

- Cóż, może faktycznie przesadziłem. Jednak to wszystko dlatego, że się o was troszczę. Wy ufacie mi, dopingujecie mnie i chciałbym odpowiedzieć wam dokładnie tym samym. Będę o was walczył, nawet jeżeli teraz odwrócicie się do mnie plecami, pokażecie mi środkowy palec, zwyzywacie mnie. Zbyt wiele już w życiu przeszedłem, by teraz się poddawać. Byłem poniżany, kopany, opluwany. Lecz za każdym razem byłem w stanie podnieść się i iść dalej, a to wszystko dzięki Ojcu. A dowodem jego wiary jest to.

Tutaj Eaver raz jeszcze uniósł pas mistrzowski, na nim zwracając uwagę

- Bóg prowadzi mnie przez życie, każde zdarzenie jest przez niego zaplanowane. Wcześniej miałem możliwość wzięcia udziału w turnieju o pas Interkontynentalny. Czułem, że to jest plan Boga. "Dał Pan i zabrał Pan". Jednakże przegrałem i odpadłem, lecz teraz jestem mistrzem WWE. To jest właśnie siła Ojca. Kilka razy sprawdzał mnie, a gdy dojrzał we mnie wiernego sługę, zostałem nagrodzony. Co prawda nie ma lepszej nagrody niż obecność w Jego domu, jednakże na to przyjdzie na to czas. Zaś co dotyczy pasa WWE. Mimo, że dopiero co zostałem mistrzem, zewsząd płyną do mnie zapytania. Kto będzie moim pierwszym przeciwnikiem? Kto dostanie tę szansę? Kiedy dojdzie do mojej obrony? Niestety, tego nie wiem. Nic nie dzieje się bez przyczyny, jednak nie mówimy tutaj o przeznaczeniu, a o sile Najwyższego. I to Jego ścieżką podążam. Zapewne On zna już tożsamość mojego oponenta, lecz nie śmiem się o to zapytać. Muszę zaufać woli Mojego Boga. Kimkolwiek jednak będzie mój przeciwnik, cóż, wierzę, że zdołam się obronić. W końcu ta federacja pewna jest grzeszników, czy też chwastów, jeżeli wolicie. I nie spocznę, dopóki...

Słowa Eavera zostały przerwane, zaskoczona publika spojrzała w stronę rampy, dokładnie to samo uczynił mistrz.