KOFI KINGSTON IS HERE!

To gong I kto ładniej na 400 słów, powodzenia

Do ringu wyszedłem przy wielkim popie fanów, nie bez powodu jestem tak witany na dzisiejszym RAW. Jestem ich faworytem, kreatorem show, jedynym i słusznym liderem Boom Squad. Na chwilę obecną żaden z nas nie ma prawa nazywać się zwycięzcą tego pojedynku. Rezar to gruby, wielki i straszny zawodnik, który najchętniej złapałby mnie w swoje łapska, zgniatając jak robaka. Mimo to nie poddam się, będę dzielnie walczył, aby zyskać też respekt wielu widzów. Jednak nie czuję potrzeby, aby rozpoczynać pojedynek, najlepszym rozwiązaniem byłaby prowokacja rywala. Stojąc przed jego personą, zaczynam parodiować jego wyrazy twarzy, potem przechodząc do jego postawy. Prowokacja zadziała na niego jak płachta na byka, wściekle biegnie w moim kierunku. W ostatnim momencie odskakuję z jego drogi, przez co Albańczyk uderza w stalowy narożnik. Wykorzystuję jego zamroczenie, aby znienacka wykonać tornado ddt! Było ciężko, ale włożyłem w wykonanie tejże akcji dużo zasobów energii. Natomiast publika reaguję podziwem, taka piłeczka kauczukowa jak Kofi powala na deski wielkiego byka! Czuję się doceniony, moje szanse na wygraną podniosły się o kilka procent. Jednak to dopiero początek, akcja nie robi na nim dużego wrażenia, stara się jak najszybciej wrócić na nogi. Boom Squad swymi okrzykami motywuje mnie do dalszej potyczki, przekazuje mi wiadomość, żebym się nie zrażał. Szybciutko wracam na nogi, dopadam konkurenta w stójce, punchami w twarz próbuję go sprowadzić go do defensywy. Niestety uderzenia nie działają, rozwścieczony rywal tylko odpycha mnie w narożnik. Bezradnie padam w corner, ulegając sile psychopaty. Oponent rusza w moim kierunku, trzeba szybko działać, póki mam trzeźwy umysł. Nie mogę zawieźć moich wiernych fanów, którzy właśnie teraz ratują mi życie. Głośne krzyki wybudzają mnie z zamroczenia, Rezar jest już niedaleko. Nawet nie spodziewa się małej niespodzianki, którą właśnie przygotowałem... Daję mu się przechwycić w powietrzu, aby w odpowiednim momencie skontrować ruchem o nazwie tilt-a-whirl headscissors! Rywal znalazł się na karuzeli, już nie daję rady i bezradnie pada z hukiem na ringowych deskach! Do moich uszów dochodzi pop ze strony trybun, chyba ich zaskoczyłem przepiękną kontrą w moim wykonaniu. Na razie leżę na macie, powoli dochodzę do siebie, ale na twarzy widać uśmiech. Jestem dumny z poczynać w ringu, ale to dopiero początek emocji. Chciałbym wykreować fantastyczne widowisko,aby mówiono o nim bardzo długo.

Haris - post dobry, ale nie z najwyższej pułki. Moim zdaniem za często zmieniasz postacie, którym i tak dajesz łudząco podobne gimmicki. Widać, że masz pomysł, ale czegoś ci brakuje. Popracuj nad płynnością postu i takim jakby to powiedzieć łagodnym przejściem pomiędzy zdaniami. Tak aby akcja miała ciąg.

Kevin - post lepszy, aniżeli rywala. Z każdym tygodniem co raz fajniej piszesz Kofim. W moim odczuciu nie jest to łatwe, bo face pomimo tej dobroci jest trudny do ciekawego ukazania. Ładnie opisana walka, płynne zdania i gimmick na plus. Idź dalej tą drogą. Punkt dla ciebie.

Długotrwała dominacja nad Albańczykiem wcale nie zapewnia pewnego zwycięzca, rywal wykazuje się sprytem i silnymi atakami. Nawet teraz zbyt duża pewność siebie we mnie może skończyć się konsekwencjami, wówczas inicjatywę może przejąć Rezar. Przez dobrą sytuację, szybko wracam na nogi, z myślą walki do końca. Na początek obijam korpus oponenta stompami, które powinny go na jakąś chwilę przybić do ringowych desek. Nie zwlekam z kontynuacją atakowania, rzuciłem się na sprężyste liny, aby móc wskoczyć w powietrze i znów zaaplikować jumping splash na nieprzytomnym konkurencie. Rezar czuje się bezradnie, nie wie co, ma uczynić, żeby znów poczuć wyższość. Najpierw turla się pod liny, za pomocą których ma podnieść swoją posturę. Obserwując sytuację z pobliskiego cornera, postanawiam przygotować się do wymierzenia kolejnego ciosu. Siedząc na narożniku, spokojnie wyczekuję na powrót rywala do stójki. Albańczyk waży więcej ode mnie, sprowadzanie go do stójki byłoby męką, tym bardziej, iż siła nie jest moją mocną stroną.

Zamroczony i wściekły Rezar idzie z przeciwległych lin w moim kierunku, ja tylko spokojnie wyczekuję jego zbliżenia się do mojego cornera. Kiedy pojawia się tuż przede mną, staję na sam szczyt narożnika, aby szybciutko wyskoczyć z niego, skrzyżować ciało na koniec wpadając z impetem w silniejszego zawodnika (diving crossbody). Na trybunach słychać głośny pop, członkowie mojego Boom Squadu aż wstali z miejsc i dziękują mi za moment pełny emocji. Uśmiechnięty, mogę przejść do końcówki starcia. Zaczynam biegać wokół rywala, po czym staję przed nim, wykonuję swój charakterystyczny taniec brzucha. Rezar nie protestuje i pozwala wykonać na sobie boom drop! Ostatnia akcja koronna pozostaje tylko formalnością, publiczność wie, o jaką chodzi. Oponent kompletnie zagubiony i przez nasilony ból w brzuchu podnosi się na nogi. Ja natomiast ustawiam się w narożniku, rozpoczynając swój znany taunt, fani robią tak samo. Ma to przyspieszyć koniec walki i zadziałać myląco na wrogiego zawodnika, który się odwraca i... Trouble in Paradiese zostaję precyzyjnie wymierzone na skroni przegranego! Przypięcie to ostatni krok... 1! 2! 3!