Wychodząc na rampę bezwłosy zawodnik, przez chwilę zatrzymał się wysłuchując w jaki sposób zostaje przyjęta jego persona przez wygłodniałą publiczność. Całkowite odcięcie się od niej spowodowało nagłą fale hejtu, wydawało się iż zbierał on najgorszą możliwą reakcję jaką mógł, dostać zapaśnik. Wyglądał jednak na takiego, któremu to odpowiadało, więcej on wydawał się zadowolony z takiego obrotu spraw. Tak jakby wszystko co zrobił dotychczas miało mieć dokładnie takie konsekwencję. Ktoś z publiki zaczął rozdawać białe kartki z narysowaną buzią pozbawioną uśmiechu, w kilka chwil cała arena była nimi udekorowana. Ciampa jednak jak gdyby nic się nie stało, nadal szedł w stronę ringu. Wchodząc po schodach popatrzył jeszcze przez chwilę po całej arenie i rozkładając ręce wsłuchiwał się w słowa konferansjera.

Krocząc dumnie po kwadratowym pierścieniu Tommaso rozglądał się po całej arenie, która zdecydowanie była przeciwna poczynaniom, jakie poczynił w ostatnim czasie ten brodaty zawodnik. Większość zastanawiała się jaki cel ma wojna, którą prowadził. Jak bardzo mocnym psychicznie musiał być człowiekiem, skoro buczenie prawie 15-tysięcznej publiczności budziły w nim powody do dumy i zadowolenia. Tak naprawdę chyba nikt nie wiedział co czuje taka osoba. Nie wyglądało to na grę psychologiczną, również Ciampa nie stwarzał pozorów iż udaje. On po prostu miał czarne serce, wydawał się pozbawiony uczuć i tak samo się zachowywał. Na titantronie wyświetlone zostały wydarzenia z poprzedniego Raw, oraz brutalny atak Tommasa na Deana Ambrosea. Wszystko przerwał generalny menadżer - Shane McMahon. Dzięki jego interwencji Dean mógł się cieszyć że tylko delikatnie oberwał, bo mogło się to skończyć o wiele gorzej. Oglądając powtórki swego ataku Ciampa zdjął płaszcz i powiesił go na jednym ze stalowych słupków, dbał o niego lepiej niż o swych przeciwników, których starał się skierować w ringu. Biorąc do ręki mikrofon, przez ułamek sekundy wsłuchiwał się w głosy publiki, po czym już bez zawahania zaczął swój monolog.

Przez całą moją długoletnią karierę, nikt nigdy nie przerwał mojego pojedynku. Stawiając naprzeciwko siebie zawodników Shane powinien być gotowy na wszystko! Obiecałem robić wielkie rzeczy, obiecałem wysłać każdego kto wejdzie ze mną w szranki na przymusowy urlop, a co najważniejsze obiecałem McMahonowi zrobić coś czego on nigdy nie był w stanie zrobić! Wejść na szczyt organizacji, którą od pokoleń tworzy jego rodzina. Przeżywa on ból istnienia, ponieważ jego ojciec chciał by stery przejął Triple H? Dzięki niemu ta organizacja odżyła, znów wróciła na szczyt, tworząc globalny monopol. W końcu ktoś kompetentny ma władzę i widzi potencjał oraz pieniądze we mnie. Co robi w tym czasie Shane? Udaje że wszystko jest w porządku ponieważ stał się chłopakiem od wykonywania czarnej roboty, któremu zaczyna się palić grunt pod stopami. Shane, Shane, Shane kazałeś mi walczyć z takim frajerem jak Dean Ambrose? Nie potrafisz zawalczyć o coś co Ci się należy, zasłaniając się tym że "w jakiś sposób" sprawujesz tutaj władzę. Dla mnie jesteś tylko zwykłą marionetką, wrakiem człowieka, który mógł mieć wszystko, a przez własne ego stał się osobą podobną do kogoś z kateringu. Masz dawać dobry i zjadliwy produkt, inaczej pożegnasz się z tą posadą, a wiesz co ja będę robił? Będę największym skurwysynem jaki kiedykolwiek występował w tej organizacji. To co zrobiłem Deanowi tylko potwierdza, prawdziwość moich słów! Nie interesuje mnie żaden pas! Pożywieniem na mój głód jesteś ty Shanem! Posyłaj sobie pachołków do walki, a ja i tak postaram się aby przez...

Here Comes The Money!