Ostatnio edytowany przez Zbooker™ (2018-06-07 17:35:56)

No to Panowie walimy w GonG.
Daje wam tutaj dobre pole do popisu ponieważ walka Lesnara z Stylesem w realu wypadła dobrze a wy jesteście bardziej kreatywni niż team wwe, dlatego napiszcie posty z pomysłem ale też bez wchodzenia pod ring xD. Wykorzystajcie wszystko co przyjdzie wam na myśl, pomyślcie co może pomóc wam obronić post w oczach sędziów. Pomysł pomysł pomysł maksymalnie dam wam 500 słów.

Stojąc oparty o narożnik miałem w głowie istną plątaninę myśli. Na skutek zeszłotygodniowej porażki, przepełniał mnie głód walki, który tylko dolewał oliwy do ognia, wzniecając pożar nienawiści. Wszyscy wokoło i ja sam od zawsze uważałem się za Jedynego Fenomenalnego. Dlaczego, więc gdy znalazłem się już tak blisko szansy zawalczenia o pretendenta do jednych z upragnionych mistrzostw, nie podołałem?

Moim dzisiejszym rywalem był nikt inny jak sam Brock Lesnar. Zapewne, połowa federacji gdyby znalazła się w takiej sytuacji nie zdążyła by nawet zatrząść z paniki portkami, ponieważ już po ucieczce w popłochu byłaby daleko stąd... Ja jednak w tamtym momencie nie znałem takiego pojęcia jak strach. Na samą myśl, że miałbym po raz kolejny wrócić na tarczy i to w dodatku bez walki, czułem jak tracę podparcie w swoich dolnych koniczynach, będąc powoli ciągniętym ku ziemi. Honor to było to co stawiałem na samej górze...wyżej było tylko zwycięstwo, którego pod żadnym pozorem nie dam sobie wydrzeć z rąk!

Z zamyślenia wyrwał mnie dźwięk gongu, który symbolizował początek pojedynku. Nie zapowiadało się na to, że lada chwila mój nemezis ruszy w moją strony z ofiarnym atakiem, ani nawet, że ruszy się w ogóle z miejsca, dlatego musiałem obmyślić pewien plan. Lesnar tylko czekał na okazję jak poniesiony furią, ślepo wykonam szarże przed siebie - a ja jak idiota właśnie tak zrobiłem. No może nie do końca tak... W ostatniej chwili skręciłem w kierunku lin, aby przebiegając tuż obok samej bestii, odbić się od nich raz i następnie wykonać to wszystko ponownie i ponownie. Nie ukrywając, wprowadziłem tym antagonistę w nie małe zakłopotanie, dlatego nie zwlekając wymierzyłem solidny Dropkick. To było z pewnością za mało jak na Lesnara, dlatego momentalnie wystartowałem, aby skorzystać z sprężystych lin, po czym unikając ponownie wpadnięcia w sidła bestii, wymierzyłem wspaniały Back Crescent Kick! Mój nemezis w końcu legł na śnieżnobiałą matę, a głośność kakofonii dźwięków kierowanych ku mej osobie sięgnęła swojego apogeum. Jako Fenomenalny, w swój wszystkim znany sposób zasygnalizowałem kto tu dziś wróci z tarczą do domu, na co hala zareagowała niekończącą się falą owacji i okrzyków na moją cześć. To dzięki nim siły w moim ciele kumulowały się do nadludzkich ilości, powodując, że niesiony adrenaliną i żądzą wiktorii, mogłem stawić czoła każdemu, komu tylko zapragnąłem. Świetny początek pojedynku pozwolił mi na doprowadzenie rywala do parteru, co z pewnością przy moich warunkach fizycznych było wspaniałą okazją, jakiej nie mogłem zmarnować, dlatego czym prędzej wziąłem krótki rozbieg, którego zwieńczeniem okazał się skuteczny Jumping Knee Drop. Uznanie widowni, inklinacja zwycięstwa, żądza zdobycia pasa - wszystko to przybierało coraz bardziej na wartości, stawało mi się bliższe. Jeśli jednak pragnąłem tego wieczoru wrócić do domu z swoją pierwszą wiktorią, którą zawdzięczałbym tylko i wyłącznie sobie, nie mogłem dłużej stać bezczynnie. Otarłem spływający pot ze spadających na czoło włosów po czym powtórzyłem jeszcze raz ten sam schemat, który dopiero co ukazał się oczom każdego z widzów - Jumping Knee Drop. Mój pociąg do zwycięstwa najechał na odpowiednie tory, a ja nie zamierzałem na swej drodze napotykać żadnej z zwrotnic...

Spoiler:

498/500
zmieniłem gimmick na Phenomenal One (face), przemianę opiszę w wywiadzie w ringu przed walką

Myślę, że oba posty mogłyby być lepsze. Post Brocka trochę dziwne, zwłaszcza na początku w ogóle nie czuć bestii. Twój opis sytuacji jakoś do mnie nie przemawia. Dodajesz niepotrzebne zdania, słowa typu, że biegliście do siebie i dystans się pomiędzy wami zmniejszał - to przecież oczywiste, nie musisz tego opisać. Zamiast tego typu zdań mógłbyś wprowadzić nieco akcji.

AJ Styles post nie porywający, ale lepiej się go czyta. Trochę masz problemy z interpunkcją i składnią, ale mimo wszystko lepiej się bawiłem czytając twój post. No i na pewno jest lepszy niż ten, który oceniałem w zeszłym tygodniu.

Dla mnie Styles

Moja przewaga w ringu trwała od samego początku walki, dlatego prędzej czy później coś musiało w końcu wymsknąć mi się spod kontroli. Gdy chcąc po raz kolejny skorzystać z leżącej pozycji Brocka i dobić go jeszcze kolejnym ciosem, ten w ostatniej chwili, dość szybko jak na taką bestię, ruchem wyślizgnął się pod linami z kwadratowego pierścienia, uciekając tym samym od zainkasowania kolejnego ataku. Ciągle pełen energii i tylko lekko obity Lesnar momentalnie stanął na nogach, gdzie z nonszalanckim uśmiechem spojrzał mi się prosto w oczy. Wyraźnie zadowolony z takiego przebiegu akcji, nie zamierzał stracić swej szansy na wygranie tego pojedynku, dlatego zanim sędzia zdążył doliczyć do pięciu, ten prędko wszedł z powrotem do ringu - tym razem jednak na moje nieszczęście, czujny i gotowy do ataku. Gdy tylko doszło do mnie jak głupio straciłem cała swą przewagę, momentalnie przeszło całe moje ciało uczucie niewyobrażalnej furii. Niczym w amoku, rzuciłem się na rywala, który będąc na baczności szybko potraktował mnie solidnym punchem i później DDT. Zanim zdążyłem uświadomić sobie co tak naprawdę się tutaj stało, już zostałem podniesiony do stójki i po chwili ponownie ścięty z nóg niczym kłoda, jedną z ulubionych akcji Brocka - German Suplex! Z każdym kolejnym aplikowanym ciosem bestia stawała się coraz to głodniejsza i żądna krwi, dlatego wykorzystując moje ciągłe chwilowe zamroczenie i zarazem zaskoczenie, zanim się obejrzałem, tym razem Superplex stał się faktem. Musiałem jakoś w końcu zareagować, ponieważ czułem, że kolejne zainkasowanie akcji mogłoby być tragiczne dla mnie w skutkach. Gdy mój nemezis postawił mnie ponownie na nogi w celu wymierzenia następnego ciosu, błyskawicznie potraktowałem go serią solidnych punchów. To pozwoliło mi na wyrwanie się z sideł bestii i zwiększenie odległości między nami. Nie była jednak ciągle wystarczająco wielka, dlatego "odsunąłem" rywala od siebie fenomenalnym Dropkickiem. Brock dał się chwilowo zamroczyć, za co błyskawicznie został ukarany - Superkick stał się faktem! Choć w tamtym momencie pomyślałem, że nic w stanie nie jest już mi przeszkodzić w drodze do wygranej, to niestety szybko musiałem zostać ponownie sprowadzony do ziemi. Lesnar po raz drugi okazał się mocniejszy niż mi się wydawało i gdy odwróciłem się w kierunki widowni, szybko  zaskoczył mnie potężnym ciosem w plecy. Zanim się obejrzałem stało się najgorsze - straciłem ponownie inicjatywę. Bestia wbiła mnie w śnieżnobiałą matę solidnym Belly to Back Suplexem i po chwili po przywróceniu z powrotem na nogi - DDT. Absolutnie nikt na hali nie był zadowolony z takiego przebiegu zdarzeń, dlatego mym uszom od razu dały się słyszeć dodające mi motywacji okrzyki. To dzięki moim fanom siły w moim ciele kumulowały się do nadludzkich ilości, przez co mogłem wyjść z nawet najgorszej sytuacji. Zanim zdążyłem zainkasować kolejną akcję, wyrwałem się z chwilowego zamroczenia i potraktowałem Lesnara solidnym kickiem. Następnie ku radości całej areny, zaskakując nawet samego siebie, wyłożyłem na deskach mego nemezis fenomenalnym Roundhouse Kick! Napędzony adrenaliną od razu rzuciłem się na leżącego rywala w celu zakończenia tego pojedynku, co jednak okazało się dość głupie ponieważ, sędzia nie zdążył doliczyć do dwóch, a bestia już zdołała podnieść bark. Do mojego organizmu dotarły olbrzymie zapasy energii, przez co czułem, że mogę wręcz odfrunąć. Nie mogłem tego nie wykorzystać, dlatego czym prędzej wziąłem rozbieg, aby dobić mego nemezis Jumping Knee Dropem i po chwili ponownie tak jak na samym początku -  drugi z rzędu Jumping Knee Drop stał się faktem! Żądza wiktorii przejęła całą moją głowę i wszystkie myśli. Niczym w amoku, niesiony adrenaliną przeciągnąłem swego antagonistę na środek ringu gdzie czym prędzej zapiąłem Calf Killer! Już sobie zdążyłem wyobrazić jak odnoszę swoją pierwszą wygraną, wywalczoną tylko i wyłącznie przez samego siebie, jednak po chwili musiałem się pogodzić z tym, że to jeszcze nie koniec... Znów się przeliczyłem, Lesnar okazał się za mocny i jakimś cudem doczołgał się do lin przez co zostałem zmuszony do puszczenia dźwigni. Tym razem byłem niezwykle zdumiony tym co zaszło w kwadratowym pierścieniu, a kilka sekund później to co ukazało się moim oczom wręcz ścięło mnie z nóg... Brock jakby nigdy nic, widocznie mając jeszcze jakiś zapas sił na krytyczną sytuację z pomocą lin zaczął podnosić się na równe nogi. Musiałem coś zrobić, dlatego prędko przetarłem spływający pot ze spadających na czoło włosów i z wręcz wściekłą miną ustawiłem się w dogodnej pozycji oczekując na idealny moment, niczym snajper mający na oku swój cel. Nie minęło kilka sekund, a nagle cała arena wybuchła gromkim okrzykiem zadowolenia. Ja też potrafiłem zaskoczyć...fenomenalny Pelé Kick stał się faktem! Od razu rzuciłem się do pinu, jednak i druga próba nie zakończyła się powodzeniem. Bestia podniosła bark przed doliczeniem do trzech... W tamtym momencie doszło do mnie, że jestem mimo wszystko to w stanie ostatecznie zakończyć, ale w poprzednich próbach brakowało tego przypieczętowania, mej ulubionej akcji... Prędko przedostałem się narożnik, a stamtąd moja droga mogła prowadzić już tylko do glorii i chwały. Światła świecące prosto na mają twarz dodawały mi animuszu, a fenomenalny doping - pewności. Otarłem spływający pot ze spadających na czoło włosów po czym wykonałem Spiral Tap! Publiczność zawyła z zachwycenia, a ja upadłem bez sił na rywala. Czekałem na trzy klepnięcia w matę, które przypieczętują moje zwycięstwo.