Na arenie pojawia się Adam Cole, który musi liczyć się z dużą dezaprobatą ze strony kibiców zasiadających dziś na trybunach. On jak zwykle nic sobie z tego nie robił i z pełnym uśmiechem na twarzy stanął na rampie, gdy...

...
...
...
...
...
...

Nagle theme Adama przerywa utwór Shawna Michaelsa, który po raz kolejny dziś zjawia się na arenie w Toronto. Hall of Famer z uśmiechem na twarzy pojawił się na rampie, stając obok bardzo niezadowolonego Adama. Fani oczywiście bardzo pozytywnie przywitali zawodnika..

Shawn spojrzał na Cole'a, z którym to miał kilka chwil wcześniej ostrą wymianę zdań, poklepał go po ramieniu po czym dodał..

- Powodzenia, dzieciaku.

Puścił mu oczko, a następnie udał się w kierunku stolika komentatorskiego, przy którym zasiadł. Ubrał słuchawki i przywitał się z załogą. Adam został sam na rampie i wyglądał na bardzo zakłopotanego, mimo wszystko po chwili ruszył do ringu i był gotowy do rozpoczęcia pojedynku.

Po raz kolejny już stanąłem w kwadratowym pierścieniu, naprzeciw mnie Adam Cole, kolejny oponent z najwyższej półki. Podobnie jak ja wyrobił swoje imię na scenie niezależnej, podobnie jak mnie nie obchodziło go co myśli o nim widownia. Tym razem czułem się jednak inaczej, poza ringiem ustawił się bowiem nikt inny jak sam Shawn Michaels. Jeśli tylko udałoby mi się mu zaimponować, być może szepnąłby dobre słówko do swego przyjaciela kierującego całą tą federacje. Wpierw musiałem jednak zwyciężyć w batalii przeciwko Adamowi, co nie mogło być łatwym zadaniem. Żaden z nas nie był ulubieńcem widowni, jednak w oddali mogłem dosłyszeć kilku odważniejszych fanów wykrzykujących moje imię. Być może zaimponowała im moja seria wygranych, dzięki której nie zostałem zatopiony w midcardzie.

Moje rozmyślania brutalnie przerwał głośny gong, ogłaszający rozpoczęcie pojedynku. Odetchnąwszy, począłem krążyć pewnym krokiem po kwadratowym pierścieniu, nie odrywając przy tym wzroku od Amerykanina. Nie mogłem pozwolić, by mnie zaskoczył. Seria zwycięstw podbudowała moją pewność siebie i bynajmniej nie miałem zamiaru Jej przerywać. Fani nie musieli czekać długo na pierwszy kontakt pomiędzy nami. Doszło do tradycyjnego już klinczu, usiłowałem przepchnąć oponenta, wykorzystując swe niespożyte jeszcze siły. Wkrótce byliśmy już blisko lin, co Adam wykorzystał, obracając się gwałtownie i przypierając mnie do nich, przez co sędzia zmuszony był wkroczyć do akcji. Puściłem ramiona Cole’a, ten jednak odsuwał się dość powoli, przez co po chwili na policzku poczułem jego otwartą dłoń. Rozwścieczony rzuciłem się do przodu, powstrzymał mnie jednak arbiter, zanim zdążyłem zrobić jakąkolwiek krzywdę przeciwnikowi. Rozdzieleni, ponownie poczęliśmy krążyć wkoło. Usiłowałem dojrzeć słaby punkt w defensywie Adama, nie mogłem jednak takowego znaleźć, wkrótce więc doszło do ponownego zwarcia. Cole raz jeszcze zdołał mnie przechytrzyć, wchodząc w brutalny, ciasny Headlock. Postanowiłem podążyć ku napiętym linom, by odbić się od nich, co pozwoliło mu na odepchnięcie Cole’a. Tamten odbił się od przeciwległych gum, pędząc z powrotem ku mnie. Zdołałem prześlizgnąć się pod przeciwnikiem, zaraz wyskakując w górę by znów uniknąć kolizji. W głowie szybko ułożył się plan, to też szybko stanąłem na równych nogach, częstując Adama solidnym kopnięciem prosto w szczękę. (Superkick) Zamroczony Amerykanin miał już paść na ziemie, kiedy ponownie pochwyciłem go w swoje łapska. Tym razem jego głowa wylądowała pomiędzy mymi udami, zaraz też unieruchomiłem ręce adwersarza, by finalnie wbić opaść na kolana i wbić twarz Cole’a w matę. (Pedigree) Ani na chwilę nie traciłem skupienia, natychmiast rzucając się do przypięcia. Mogła być to moja szansa na szybkie zakończenie pojedynku, to też czym prędzej przycisnąłem go do maty całym swym ciałem. Przeciwnik wciąż był jednak dość świeży, a więc nic dziwnego, że moje próby ostatecznie spaliły na panewce, gdy uniósł bark już po drugim klepnięciu arbitra w matę. Nie mniej jednak nie zraziłem się, był to bowiem dobry początek, zwiastujący rychłe zwycięstwo.

450/450

Posty bardzo fajne, segment sam w sobie też mi się podobał, a tak mocne wcielenie go w walkę było bardzo ciekawym zagraniem.

Zone - fajnie odniosłeś się do wejścia HBK'a i całkiem dobrze wyczułeś połączenie opisu uczuć z opisem walki. Pojawiło się kilka drobnych literówek(jak tu - " Postanowiłem podążyć ku napiętym linom, by odbić się od nich, co pozwoliło mu na odepchnięcie Cole’a.). Co nie zmienia jednak faktu, że napisałeś post na poziomie lepszego Mid Cardu I jest to powód do zadowolenia

Yankess - nie ma się za bardzo do czego przyczepić, może jedynie do tego jak późno w poście zaczyna się walka, choć rozumiem ten zabieg bo sam go czasami stosuje. Gimmick ok, segment I opis ok

Mój głos ląduje w stronę Yankessa, post był po prostu ciekawszy

Zone: tak jak mówili moi przedmówcy, na duży plus odniesienie się do obecności HBK'a po stronie Twojego przeciwnika. Ogólnie wstęp nawet niczego sobie, chociaż nie było to jeszcze coś na poziomie main eventu. Dalej już była tylko walka. Nie było to jakoś wybitnie ciekawe, bo z reguły same opisy walki takie nie są (o czym się przekonałem przegrywając ze Spajkiem na Raw #10 ). Nie było tam jednak aż tak wiele błędów, prawdę mówiąc, niemal w ogóle ich nie wychwyciłem. Booking walki dość realistyczny, tak jak w prawdziwym WWE, czyli klincze, headlocki, używanie lin do przerwania uchwytu, przeskakiwanie nad oponentem lub prześlizgiwanie się pod nogami. Zabrakło mi może jakiegoś chociaż ciosu uniwersalnego ze strony rywala? Mogłeś też dalej wpleść jakieś przemyślenia, jakieś emocje, może jakaś interakcja z HBK'em po jakimś ciosie? Mogłeś pociągnąć wątek tego, że Twój Pete Dunne chciał mu zaimponować. Ogólnie trochę mało Twojego gimmicku. Językowo w miarę poprawnie, czasami drobne błędy typu "Nie mniej jednak" zamiast "Niemniej jednak". Aha, no i prawie zapomniałem o wypunktowaniu słowa "adwersarz", które w postach kto ładniej zwyczajnie nie pasuje i zamiast tego polecam używanie słów rywal/wróg/przeciwnik/oponent/antagonista/konkurent, a nawet współzawodnik.

Yankess: w końcu jakiś porządny post od Ciebie! Nie no, Twoje poprzednie też były całkiem niezłe, np. ten w walce ze mną, lecz no miałeś naprawdę wymagających przeciwników. Podoba mi się nakreślenie Twojego nowego gimmicku i story z Shawnem Michaelsem. Adam nadal uważa, że nikogo nie potrzebuje, żeby osiągać sukcesy, a "Heart Break Kid" przychodzi mu uświadomić, że seria porażek nie bierze się znikąd. Fajnie przeplatałeś gimmick, postać Shawna i opis akcji w ringu. Na plus np. fakt, że Twój Adam nawet nie poświęcił chwili czasu, żeby dowiedzieć się kim jest Pete Dunne. Na minus jednak, że rywal, który ostatnio był w formie i miał serię zwycięstw nie zrobił Ci praktycznie nic. Językowo też nie było źle, zauważyłem tylko, jak napisałeś "oboje" w odniesieniu do siebie i rywala, czyli dwóch facetów. Powinieneś napisać "obaj", bo "oboje" używamy gdy jest mowa o kobiecie i mężczyźnie

Mój głos musi oczywiście polecieć na Yankessa, choć Zone nie odstawał aż tak rażąco swoim poziomem. Dlatego chciałbym Yankess, żebyś zabookował wyrównaną końcówkę walki, bo jak już mówiłem, ostatnio Pete był w formie w przeciwieństwie do Twojego Cole'a. Możesz wplątać w to wszystko Shawna (chociaż pewnie i tak byś to zrobił xD). Gratulacje panowie za niezłe starcie!