Znalazłem się w najgorszej możliwej sytuacji - zamknięty w morderczej dźwigni mego rywala. Musiałem działać szybko..Zacząłem machać głową i wiercić się, mając nadzieję, że jego ręce się zsuną...Zacząłem punchować rywala tam gdzie tylko mogłem. Byłem sam, pomoc nie nadejdzie. Muszę coś wymyślić.
Spróbowałem wyprostować nogi. Brałem głębsze oddechy, ból był przeogromny. Publiczność dawała o sobie znać, ciągle dopingując... Kiedy miałem wyprostowane nogi, złapałem się jego nóg i zrobiłem tzw. fikołka, przechodząc od razu do pinu! Publika była pod wrażeniem! Komentatorzy wstali z miejsc, nie wierząc w to, co się stało!

Było coraz gorzej. Sędzia właśnie złapał mą dłoń w celu spuszczenia ją w dół. Traciłem siły. Nie miałem pojęcia co mogę zrobić. Właśnie po raz pierwszy uderzyłem w matę, nie kontrolowałem tego. Ma ręka podniesiona została ponownie, lecz tym razem nie uderzyła w matę. Wciąż walczyłem, wciąż miałem szansę.

Pomyślałem nad wyjściem nie zbyt honorowym, ale koniecznym. Moja ręka była w nie dużej odległości od krocza rywala. "Będę tego żałował" - powiedziałem sobie w myślach po czym uderzyłem pięścią w genitalia rywala. Taker puścił a ja byłem wolny. Czas na odwet.

Nagle na całej arenie zgasły światła. W mgnieniu oka zapanowała isnta cisza. Tylko nieliczne okrzyki zdezorientowanych fanów WWE przebijały owy spokój. Nikt nie domyśla się, co tak na prawdę ma nastąpić już za kilka chwil. Nieliczne światła fleszy oraz wyświetlaczy komórkowych rozświatłały najbliższe krawędzi klatki, lecz nic nie było wstanie dostrzec. Nagle w tle zdało się usłyszeć odgłos wywróconych, metalowych schdków, po których to zapaśnicy nie tak dawno wchodzili do środka klatki. Ponownie zapanowała cisza. Czyżby ktoś po prostu potknął się o wspomniany wcześniej przedmiot?! Co tutaj się wyprawia? Kto za tym stoi? Zdaje się dokłądnie usłyszeć podające pytania z okolic stolika komentatorskiego. Ku zaskoczeniu wszystkich zgromadzonych światla otaczające titantron rozświetlił się, przez co glówna rampa wraz z przodem klatki zostały wyłonione z mroku. To, co po chwili fani ujrzeli wywołało jeszcze większy szok. Schodki były załkowicie przewrócone, a obok nich leżał znokautowany sędzia. Następnie obiektyw kamery ukazał otworzone wejście do piekielnej konstruckji. Oberator powoli zblrzył się do frontalnej krawędzi klatki. Wtedy to rozbrzmiał znany wszystkim theme song Willowa!



Już wiadomo kto stoi za tym tajemniczym i zarazem nieprzewidywalnym wejściem. Teraz warto zadać pytanie, jaki ten mistyczny stwór ma w tym biznes? Po, co on to robi? Dlaczego przerywa to fantastyczne starcie o pas mistrza WWE.  Odpowiedź jest bardzo prosta. Gala Elimination Chamber to kolejny przystanek na drodze konfliktu Willowa z The Undertakerem. Zamaskowany stwór nie chce dopuścić do tego, by jego najwiekszy przeciwnik zdobył swięty gral. Nagle na całej arenie rozpaliły się szaro-zielone neony. Wtedy to kamera idealnie ukazała na telebimie aktualne wydarzenia w środku komory eliminacyjnej. Ludzie powstali ze swoich miejsc. Pierwszy predentend do pasa, którym jest Oportunista Edge siedzi na sprężystym podłożu przy jednym z narożników. W centrum pola walki Willow trzyma "Umarlaka", pod swoją ackję kończącą, którą po chwili wykonał.



Twist Of Hate zainkasowane! The Undertaker leży nieprzytomny, a Rated R Superstar nie wie, co ma zrobić. Zaatakować Wierzbę, czy pozostać na swoim miejscu. Edge wybrał chyba najlepszą alternatywę. Postanowił nie interweniować w konfilkcie dwóch tworów WWE. W tym samym czasie Willow The Whisp poszedł pewnym i zarazem powolnym krokiem w stronę przeciwgległego do Oportunisty narożnika. Gdy dotarł on do miejsca docelowego swojej krótkiej podróży, błyskawicznie przedostał się na trzecią, górną linę. Zdenerwowany twór rzucił obłędne spjrzenie w kierunku leżącego żniwiarza. Fani zaczeli równocześnie skandować: NO! NO! NO! Alter Ego Jeffa Hardyego jednak nie zamierzało skoczyć. Willow owrócił się plecami w kierunku środka ringu, tak że jego twarz, jego wzrok skierowany był w komorę, która stała tuż za nim. Mocno pochwycił swymi rękoma za jej górną część, po czym przedostał się na sam szczyt owej komory. Nie tracąc cennego czasu wybił sie energicznie do przodu i do góry, tak by nabrać odpowiedniej wysokości. Kiedy zaczął bezwładnie opadać odpowiednio się ułożył, w skutek czego skutecznie wyknał rywalowi Swanton Bomb z komory eliminacyjnej!



Impet uderzenia był ogromny. Wilow po uprzednich przewrotach po macie z narastającego bólu, przeturlał się w okolice lin. Następnie powstał przy ich pomocy. Powoli, bez zbędnego pośpiechu opuścił progi piekielnej konstrukcji. Kiedy był już na zewnątrz oparł się o metalową siatkę. Prawa reką trzyma się za swój prawy bok, a głową niczym kot ociera o siateczkę, odgradzającą otoczenie od walczących gladiatorów. Po upływie kilkudziesięciu sekund Wierzba opuściłą arenę.

1...2...3...
NOWY MISTRZ EDGE!! WEEEEEEEEE