Eeeee ... no niech będzie Opis sytuacji - max 300 słów - jopa!

W chwili w której Hawkins próbował zapanować nad przeszywającym go bólem czaszki, ja nabierałem sił do dalszego etapu tego starcia,  który może być ostatnim w tym emocjonującym pojedynku. Sprawienie tego, że walka jest na wysokim poziomie trochę nas kosztowała. Między innymi bólu, który Oponent sprawił mi zadając iście brutalne akcje. To mi nie pomagało, a wręcz przeszkadzało. Nie mogłem spokojnie nabrać powietrza, ciało odmawiało posłuszeństwa, ale są też i inne skutki tej bitwy. Serce zaczęło mi momentalnie szybciej bić, krew zaczęła szybciej docierać do mózgu,  to wszystko pokazywało, jak bardzo przeżywam te arcy ważne starcie w mej karierze. Już za kilka minut mogę wyjść z tej areny, jako dumny mistrz, pokryty sławą i chwałą, ale mogę również przegrać, lecz wtedy będę musiał przełknąć nie przyjemną gorycz porażki – a tego bym nie chciał. Muszę wygrać, muszę okazać się ‘’tym lepszym’’ w walce, która może na zawsze odmienić moją karierę. Co sobie pomyśli moja rodzina, jak wrócę do domu, bez tytułu ? Po raz kolejny bym ich zawiódł – ich i mego ojca, który zerka na mnie z góry. Wejdę ponad swe wyżyny i dokonam swego ! Pokonam Josepha i zostanę nowym mistrzem. Po chwili otworzyłem oczy,  podniosłem się w narożniku, przy pomocy lin, a tam odpoczywałem, a zarazem wyczekiwałem na powstanie mego rywala. Nabrałem głębokie hałdy powietrza, zacisnąłem pięści i byłem gotów zemsty, która będzie słodka tylko dla jednego z nas. Czułem tą adrenalinę w sobie, czułem, że muszę się jakoś wyładować. Krzyknąłem w niebo głosy, aby uwolnić wszystkie zbędne emocje. W między czasie powstał już mój delikwent, który nie spodziewa się, jaka niespodzianka za plecami go czeka. Wróg skierował już swoją głowę, w moją stronę to dało mi sygnał do ataku. Z wielką siłą obaliłem rywala Clotheslinem, po którym z bólu nie ruszał się z miejsca.

300 słów według http://ile.liter.pl/slow.html. Proszę sędziego o dokładnie prze analizowanie postów oraz o uzasadnienie werdyktu.

Rywal z wielkim hukiem poleciał w matę, po tym jakże silnym obaleniu. Spojrzałem zabójczym wzrokiem na ofiare, która jakoś nie podnosiła się. Najwyraźniej trzeba jej w tym pomóc. Spokojnie podchodze do Curta, po czym podnosze go. Chwytam go w Suplex Clutch, ale nie od razu wykonywałem akcję. Musiałem jeszcze podrwić se z niego i oddanych fanów ów rywala. Po chwili tauntu chwytam nogę przeciwnika, a po chwili rzucam nim do tyłu poprzez Henning Plex, a następnie wnet go pinuje. Czyżby to był koniec ? - Jeden...Dwa...CURT ODRYWA BARKI. Coś niesamowitego. Byłem wściekły. Waliłem zdenerwowany w mate, by wyładować swoją złość. Ale lepiej chyba wyżyć się na osobie niż na rzeczy. Przeszedłem do narożnika i wyczekiwałem na moment, w którym to Party Starter podniesie się. Już był na nogach, złożony w pół to sygnał dla mnie. Pobiegłem w jego stronę, po czym zaaplikowałem na nim McGillicutter. To musi być koniec ! Nie ma cienia szansy dla Curta ! Natychmiast pinuje na środku ringu, wierząc w pozytywny efekt.

1...

2...

3...

Dzyń Dzyń Dzyń Dzyń

Sędzia walnął ręką trzy razy o podłoże, zabrzmiał gong i zaczęła grać moja muzyka. Wiedziałem, że to wreszcie koniec. Wreszcie ta męczarnia się zakończyła i w dodatku zostałem zwycięzcą. Nie byłem w stanie sam się podnieść, więc arbiter pomógł mi w tym i wręczył mi pas, unosząc mą dłoń w której znajduje się ów tytuł.

Justin Roberts: Here is your winner and new Intercontinental Champion - Michael McGillicutty!

Byłem dumny, gdy Robert wypowiedział owe słowa. Po jego przemowie, padłem z pasem na kolana i wpatrywałem się w niego, wciąż nie wierząc, że to dzieje się na jawie. Zadowolony chwyciłem pas w prawą rękę i pokazałem tytuł fanom, krzycząc ''It's my time !''. Otrzymałem oczywiście odpowiedź w postaci buczenia, ale byli też ci co byli zadowoleni z mego zwycięstwa. Po chwili wyszedłem z ringu opuszczając Curta i wciąż ciesząc się pasem, wyszedłem z areny.

Dziękuje DioniZemu i AbuKowi, za to, że jako jedyni we mnie wierzyli i postawili na mnie w typerze