Ostatnio edytowany przez hyppe (2020-04-22 20:43:03)

Zaczynamy walkę mającą zaprezentować nam wszystkim nowe postacie, którymi gracie. Dlatego dziś zrobimy jakoś inaczej niż dotychczas. Jay zaliczył ostatnio super występ i tym razem również liczę że pokaże się z dobrej strony, dodatkowo Kofi ma szansę się pokazać.

----

Zaczniemy tradycyjnym kto ładniej na 400 słów, nie jest to limit wygórowany, jednak dla dobrego serca mojego i sędziów, którzy będą to czytać będzie to chyba odpowiednia liczba.


----

1. Główny punkt na który sędziowie zwrócą uwagę to będzie wasze zaangażowanie w walkę, ponieważ obaj macie coś do udowodnienia.

2. Pamiętajcie o charakterach waszych postaci, jeśli grasz Heelem to jak najbardziej wczuj się w postać tego złego, bez postów o motywacji, czy robieniu czegoś dla fanów.  Na ostatnim raw były dobre posty w walce Alberto, ale zarówno on jak i przeciwnik zapomnieli o tym podpunkcie/

3. POMYSŁ. Dla mnie liczą się posty z pomysłem, nie macie wytycznych jak zaczął się pojedynek. Macie otwartą drogę by zrobić to jak chcecie, jednak post bardziej pomysłowy plusuuuje!

4. Powodzenia, od tego momentu macie 72h na napisanie posta.

Ciężko opisać mi uczucie, które ciągnęło się za mną na przestrzeni ostatnich siedmiu dni. Musiałem przełknąć gorzką pigułkę porażki, która oddaliła mnie od mistrzostwa, zastanawiając się przy tym, co zrobiłem źle. W mojej głowie rodziły się różne pytania. Czyżbym za bardzo zlekceważył przeciwników? A może nie byłem wystarczająco przygotowany? To już nieważne. Oficjele federacji postanowili rzucić mi ochłap w tej walce na przetarcie w postaci dzisiejszego rywala, który bodajże nosił imię Kofi Kingston. Był to rywal, który swoimi wygłupami przyprawiał mnie o poczucie zażenowania aniżeli o szacunek i traktowanie jako kogoś równego sobie. Mój umysł opracowywał wizualizację i strategię na to starcie, w której niczym doskonały nożownik błyskawicznie rozstrzygam wszystko za pomocą chirurgicznie precyzyjnego pchnięcia w punkt witalny. Publiczność od początku zagrzewała do walki swojego tęczowego bohatera, w końcu nic dziwnego. Już podczas swojego debiutu dałem się poznać jako ten, który zamiast uśmiechu wzbudza niepokój na twarzach dzieci, lecz nie to mnie obchodziło. Teraz liczyło się jedynie opuszczenie tej hali jako zwycięzca.

Metaliczny dźwięk gongu sprawił, że powolnym krokiem zbliżyłem się w kierunku Kingstona, wyciągając swoją rękę w intencji wymiany uścisku dłoni. Zdziwiony rywal długo się wahał, wątpiąc w szczerość mych chęci, lecz jego wewnętrzna dobroć sprawiły, że postanowił przystać na ten gest. Zanim jednak ostatecznie doszło do wymiany uprzejmości, momentalnie podniosłem swą rękę, wymierzając oponentowi lekceważący, lecz niezbyt silny slap. Moje zachowanie jedynie podburzyło nieprzychylne reakcje publiki co do mojej osoby, co skwitowałem za pomocą drwiącego śmiechu. Kofi przyjął tę zniewagę, po czym wykorzystując element zaskoczenia, wyskoczył na mnie z serią uderzeń i kopnięć. Zaciągnięty do narożnika nie miałem wielu możliwości na kontrę, z pomocą przyszedł mi dopiero arbiter, który nakazał przerwać ten nieustanny atak. Ghańczyk odsunął się na krok, lecz zanim zdążyłem złapać drugi wdech, ten zaatakował mnie mocnym kopnięciem z wyskoku (Enzuigiri). Nieco zamroczony osunąłem się w dół narożnika, nie mogąc uwierzyć, co się stało. Po upływie trzech sekund wstałem, dostrzegając po przeciwnej stronie ringu rywala, który szykował się do kontynuowania ofensywy. Instynkt wydał mi rozkaz odsunięcia się na bok, tymczasem Kingston zaliczył brutalne spotkanie twarzą w twarz z narożnikiem. Mając plecy rywala tuż przed sobą, postanowiłem go równie brutalnie obalić, aplikując German Suplex! Żałosne truchło nieprzyjaciela idealnie komponowało się ze śnieżnobiałą matą, chociaż wiedziałem, że to nie koniec. Chwyciłem Ghańczyka za rękę, posyłając go w kierunku lin, a następnie wykonałem Flapjack. Widząc rywala w niedoli, zdecydowałem się upokorzyć go jeszcze bardziej, stawiając nogę na głowie rywala i wgniatając ją w podłoże ringu.

- Co jest z Tobą, Kingston? Jeszcze minutę miałeś w sobie więcej werwy! - wykrzyczałem w kierunku konkurenta, który rozpaczliwie próbował się uwolnić spod podeszwy mego buta.

Kofi - Czuć u Ciebie postać. Widzę, że jest to Kofi i to kupuję - gimmick jest zdecydowanie Twoją mocną stroną. Niestety pojawiają się u Ciebie błędy interpunkcyjne, myślę, że jest to wynik zbyt długich zdań, które budujesz. Szczerze polecam je skrócić, bo wtedy czyta się to przyjemniej, łatwiej, a i łatwiej jest je budować i wyłapać błędy. No i mam jeden błąd logiczny - jak White mógł zaatakować znienacka, skoro staliście naprzeciwko siebie i dokładnie się widzieliście?

White - Bardzo solidny post, naprawdę przyjemnie i płynnie się go czytało. W zasadzie nie ma się czego czepiać (poza tym, że powinno być jeszcze minutę temu ).

Mój głos leci na White'a.

Czas walki od momentu pierwszego gongu zbliżał się do około ośmiu minut. Mimo tego, że jej przebieg miałem w większości pod kontrolą, to jednak Kofi zdecydowanie nie chciał dawać za wygraną. "Cholera, ten gnojek wie jak sprawić problem" - pomyślałem, gdy po raz kolejny wymknął się z zastawionych przeze mnie sideł. Zmęczenie i frustracja narastały we mnie z każdą minutą tego pojedynku i zanim się zorientowałem, ciemnoskóry zawodnik stał już na górnej linie, po czym wykonał Diving Plancha. Byłem blisko złapania oponenta w locie, lecz zabrakło mi sił, aby nie ugiąć się pod jego ciężarem. Leżąc na macie, zepchnąłem z siebie rywala, a następnie wykonując efektowny przewrót w tył, stałem na wyprostowanych nogach. Ghańczyk również zdążył wstać, lecz ugiął się, gdy otrzymał perfidne kopnięcie w brzuch. Wyniosłem Kingstona na barki, a następnie wykonałem Running Death Valley Driver. Ta akcja powinna na jakiś czas ustawić Kingstona w szeregu, więc przystąpiłem do próby przypięcia, która na moje nieszczęście skończyła się na dwóch uderzeniach sędziego o mate. Grymas niezadowolenia na mojej twarzy coraz bardziej się uwydatniał, co potęgowało wszelkie negatywne emocje występujące w moim umyśle. Aby dać im upust, zaatakowałem Kingstona serią stąpnięć na głowę i korpus, a następnie złapałem go brutalnie za włosy, szarpiąc nimi, aby zmusić do szybszego powstania. Po raz kolejny uniosłem rywala ku górze, lecz tym razem w nieco innej pozycji, wykonując Single Underhook Suplex. Bezwładna masa wylądowała ponownie na deskach, niechętna już do stawiania jakiegokolwiek oporu.  Uznałem, że najwyższy czas kończyć tę dziecinadę. Objąłem fana jednorożców za szyję, natomiast drugą dłonią imitującą nóż przejechałem po jego gardle, po czym wykonałem swoją akcję kończącą - Blade Runner! Reszta była tylko formalnością, przystąpiłem do próby przypięcia, tym razem pomyślnej, stając się zwycięzcą i wpisując pierwszą ofiarę na swoje konto.