"ALLELUJA"

Radość oraz wielkie świętowanie zwycięstwa prysnęły niczym bańki mydlane. Tak oto na arenie zjawiam się poirytowany, powolnym krokiem wychodząc na rampę. Widownia oczywiście przywitała mnie buczeniem, natomiast sam TJ Perkins wydaję się być zaskoczony mą wizytą na jego świętowaniu. Zatrzymuję się na rampie, gestem dłoni proszę o ściszenie muzyki. Chwilę wsłuchując się w żałosne okrzyki publiki, szyderczo się uśmiecham, spoglądając na mego rywala.

- Już nie mogę słuchać tego bełkotu! Dlaczego ty mydlisz oczy tym wszystkim nieczystością? <heat> Silence! Przepraszam, lecz się nie przedstawiłem... Nazywam się... Damien Sandow, Intelektualny Zbawiciel wszystkich mas nieczystych. Jestem tu, aby wam POMÓC!

Powoli wyruszam w kierunku ringu, kontynuując swe przemówienie.

-TJ Perkins... Aktualnie jesteś faworytem do zgarnięcia statuetki: Największy błazen roku. To bardzo wielkie osiągnięcie dla ciebie prawda? W końcu ktoś cie docenił za twe wyczyny. <heat> Silence! Dam ci radę... Opuść ten ring, wyjedz z tego miasta i więcej się nie pokazuj. Gdybym był fanem takiego omnibusa tak ty, to już dawno bym się usunął w cień, wolałbym się dalej nie upokarzać przy twym boku. Tak samo jest z tymi ludźmi, oni są w ciebie tak zapatrzeni, iż razem staczacie się na samo dno. Naprawdę myślisz, że jeżeli zwyciężyłeś nad Owensem, kolejną ciemną masą, to jesteś wielkim idolem wśród widzów? Mylisz się, bowiem nie byłeś, nie jesteś i nie będziesz. Przez takich jak ty, muszę ciężko wypełniać swe zadanie, aby choć trochę wykształcić te ciemnoty. <heat> Czy wystarczająco przemówiłem do twego pustego łba? Nie? W takim razie, muszę niestety użyć siły.

Rękoma mocno chwytam Perkinsa, chcąc go wyrzucić z ringu, jednak wszystko się komplikuję... Rywal wykazuje się sprytem i szybkością, rozpoczynając dominację w bójce. Zasypuje mnie low kickami oraz punchami, sprowadzając mnie do najbliższego narożnika. Tam kontynuuje ofensywę, lecz potem przerywa, aby wykonać jedną ze swoich akcji. TJ bierze rozbieg w mym kierunku, gdy nagle wyprowadzam mocny kopniak w łeb. Wykorzystując okazję, dorzucam jeszcze bolesny low blow w krocze. Oponent pada na kolana, to jest czas, aby pójść po stalowe krzesło. Po chwili powracam do ringu, rozpoczynając agresywne ataki krzesłem (chairshots). Po kilku niemiłosiernych ciosach w w korpus rywala, wznoszę ów przedmiot ku górze, szyderczo się uśmiechając. Nauka znów zwyciężyła nad nieuctwem...

REKLAMY