Jesteśmy w ringu po segmencie, jak mniemam.

Tamtego wieczoru widziałem w sobie kogoś więcej niż tylko członka władczej grupy. Od kilku tygodniu bowiem udowadniałem swoją wartość wykorzystując nabyte umiejętności w stu procentach. Nie od dziś wiadomo, że praktyka czyni z człowieka prawdziwego specjalistę jeśli poświęci jednej czynności odpowiednią ilość czasu. Dlatego zupełnie nie przejmowałem się tym, że moi wierni przyjaciele byli nieobecni. Czułem wewnątrz siłę, która napędzała mnie z dnia na dzień coraz bardziej. Ta nienaruszalna pewność siebie ma swoją definicję w świecie zwykłych ludzi. Chodzi o bycie prawdziwym mistrzem.

Stałem naprzeciwko Japończyka i patrzyłem prosto w jego oczy. Miałem na celu przypomnieć mu kto jest tutaj faworytem. Dodatkowo przepływała przeze mnie ogromna ilość nienawiści, która działała jak dopalacz. Energia skumulowana w najgroźniejszych kończynach, wówczas była moją bronią, która zniszczyłaby dosłownie każdego z kim przyszłoby mi się zmierzyć. Wtedy trafiło na mistrza Stanów Zjednoczonych. On pragnął rewanżu, ja marzyłem jedynie o tym, aby po raz kolejny leżał u mych stóp. Mam już mniemanie o sobie jak o mistrzu z prawdziwego zdarzenia. Posiadam władzę, która dla innych jest nieosiągalna. Potrzebny mi tylko dowód na to, że wchodząc do ringu z kimkolwiek jestem niepodważalnym królem. Czas podwyższyć kurytnę!

W chwili rozbrzmienia gongu nie zastanawiałem się nad specyficzną taktyką. Zachowałem się jak głodny dominacji drapieżnik i rzuciłem się na ofiarę z pełną siłą. Wyprowadzałem serię uderzeń, które trafiałem z zabójczą precyzją i brutalną siłą. Ten atak sprawił, że zapędziłem Okadę w narożnik. Kiedy mistrz Stanów Zjednoczonych zgiął się, niemal natychmiast wyprowadziłem European Uppercut. Moje pobudzenie było jeszcze bardziej wyraźne, a adrenalina podskoczyła do niewyobrażalnego poziomu. "Zabiję cię! Rozumiesz?!" - krzyknąłem w stronę obitego nieco rywala i szarpnąłem go za rękę. Wskutek ów akcji Japończyk znalazł się w centrum kwadratowego pierścienia. Nie zważając na konsekwencje poszedłem za ciosem i po kopnięciu w brzuch włożyłem głowę Kazuchiki między swoje uda wykonując Pedigree...

Przynajmniej taki miałem zamiar. The Rainmaker był jeszcze przytomny. Kiedy wyskoczyłem w górę, on wykręcił mi rękę i po wyprowadzeniu dynamicznego Gut Kicka dołożył skuteczne DDT. "Nie tym razem! Teraz nikt cię nie uratuje." Słowa Japończyka oczywiście do mnie dotarły. Publiczność natychmiast się ożywiła dopingując swojego bohatera. Zwykli, szarzy ludzie mają tendencję do życia złudzeniami. Tak samo jak Okada...

Nagle rozbrzmiała muzyka prezesa WWE - Triple H'a. Trwała krótko i wykonała swoje zadanie. Okada odwrócił się w stronę titantronu, a ja niczym rasowy łowca zakradłem się za jego plecy. Nie tracąc czasu zacisnąłem Headlock Clutch na jego szyi i wykonałem Inverted Headlock Backbreaker. "Prawdziwy mistrz jest zawsze czujny" - szepnąłem rywalowi do ucha. Marzyciel znów stał się poddanym.

Ilość słów: 418

Eronics - bardzo przyjemny post w Twoim wykonaniu, jak chyba wszystkie. Widać, że Orton jak najbardziej Ci leży, a dołączenie do władczej bandy daje Ci jeszcze większe pole do popisu i zdecydowanie to wykorzystujesz. Co do samego postu, to jak najbardziej był bardzo dobry. Gimmick jak zawsze ukazany, treść dobra i przyjemna. Ale chyba za często budujesz krótkie zdania (mi też to kiedyś wytykano xd), przez co treść szybko się kończy i zaczyna ponownie. Ale to mankament. No i coś, co przykuło moją uwagę "czas podwyższyć kurtynę!" - podwyższyć? Nie wydaje mi się, że jest to odpowiednie słowo, "unieść" jak najbardziej, ale podwyższyć to raczej nie, bo samo słowo oznacza, że trzeba coś zwiększyć, a raczej o to Ci nie chodziło.

Maverixx - to samo mogę powiedzieć również o Twoim poście - bardzo dobry. Okada Tobie też leży, tak jak raczej każda postać, którą pisałeś, lub w przyszłości będziesz pisał. Ale do sedna. Gimmickowo wszystko okej, jeśli chodzi o rozpisanie walki, to pięknie, podobało mi się, chęć zemsty ukazana jak najbardziej. Brakowało tylko jakiejś reakcji publiczności na to wszystko, także tutaj akurat lekki minusik, bo Ero przynajmniej jedno zdanie o nich napisał. ;p

Oba posty na naprawdę wysokim poziomie. Mieliście trochę inne wizję, przez co Wasze posty nie były podobne pod żadnym względem. Ale pora wybrać ten lepszy. Bardziej, ale tak minimalnie przypadł mi do gustu post Maverixxa. Pomimo, że nie ma w nim publiczności, to zauważyłem w nim chęć rewanżu, i sama rozpiska walki mnie bardzo urzekła.

W poście Ortona większy nacisk położony był na gimmick postaci. Normalnie jest to na plus, i tu też było to w większości przeprowadzone dobrze. Momentami jednak post czytało się ciężej. Tak jakby wyrażane przez Vipera przemyślenia nie brzmiały zbyt naturalnie? To pierdoła i szczegół, ale przy wyrównanym poziomie postów takie szczegóły bywają decydujące. A przy gimmickach psychopatów pokroju Ortona łatwo zahaczyć o pretensjonalnośc, więc to stapanie bo wąskiej linii. Co do posta Okady, cięzko mi wyróżnić coś co by na minus szczególnie przykuło moją uwagę. Post poprawny. Obawiam się zawsze wypowiedzi rzucanych przez postacie w czasie walk, bo zazwyczaj brzmią one nienaturalnie i cringy. Ale to co mówił Okada brzmiało zaskakująco dobrze i pasowało. Przyznaję punkt Okadzie, chociaz żeby nie było wątpliwości Orton swoim postem był poziomem na bardzo bliskim poziomie i zagrały detale. Okada napisz booking o dowolnej długości. W końcówce Orton odzyskuje przewagę, wykonuje Spike DDT i RKO. Okada jednak wyrolowuje się z ringu unikając pinu. Na koniec Okada uderza swoim finisherem i zgarnia pin.