BEHOLD THE KING THE KING OF KINGS...

Muzyka wejściowa najbardziej wpływowych ludzi w tym biznesie sprawiła, że oczy całej areny zostały skupione w jednym punkcie. Najważniejsze osoby całego rosteru nagle pojawiły się na rampie ku niezadowoleniu publiczności. Pierwszy wyszedł sam prezes WWE - Triple H ubrany w garnitur podkreślający jego elegancję i stanowisko jakie obejmuje. Za nim pojawiła się trójka najbardziej niebezpiecznych i bezlitosnych bestii. "A Monster Among Men" Braun Strowman, "Blackheart" Tommaso Ciampa oraz "The Viper" Randy Orton. Prezes zebrał u swego boku armię, która ma stanowić o jego sile. Paul od zawsze chciał władzy, a kiedy ją dostał, postanowił rządzić twardą ręką. Cała czwórka zatrzymała się na początku rampy. Kamerzysta ukazał twarz Triple H'a, która wyrażała nieskrywane poczucie wyższości. Lekki uśmieszek świadczył o pewności siebie, którą wprost emanował. Jego żołnierze natomiast nie ukazywali żadnych emocji. Ich skamieniałe twarze powodowały jeszcze większy strach u przeciwników dyrekcji. Heat publiczności przerwała amerykańska konferansjerka.

On the way to the ring - COO of WWE "The King of Kings Triple H, "A Monster Among Men" Braun Strowman, "Blackheart" Tommaso Ciampa and The United Kingdom Champion "The Viper" Randy Orton - The Authority!

Uśmiechnięta JoJo była ewidentnie zadowolona z wykonanej pracy. Chciała to zrobić jak najlepiej, w końcu zapowiadała samego prezesa WWE i jego wiernych przyjaciół. The Authority było już w drodze do ringu. W poszczególnych częściach areny można było dojrzeć fanów, którzy kłaniali się przed Celebral Assasinem. Widocznie miał również swoich zwolenników - ich było jednak dużo mniej. Większość była przeciwna władzy totalitarnej, która stopniowo jest wprowadzana do największej federacji wrestlingu na świecie. Widać było, że Triple H wszystko idealnie ukartował. Zdobył zaufanie najsilniejszych i najbardziej niebezpiecznych zawodników. Z nimi u boku mógł zrobić dosłownie wszystko, ponieważ nikt nie był w stanie im się przeciwstawić. Przeciwnicy traktowali dyrekcję jako zło konieczne - wiedzieli, że muszą się podporządkować, ale ich wola walki nie dawała za wygraną. Dlatego zmagali się z potężnym strachem, który nakazywał im dołączyć w szeregi niezwyciężonej grupy, do której niestety dostęp mieli tylko wybrańcy. Nie tylko Triple H czuł wyższość. Strowman, Ciampa i Orton także wiedzieli, że mając tak ogromne przywileje mogą robić praktycznie co tylko sobie wymyślą. Mieli świat wrestlingu u swych stóp - federacja stała się ich placem zabaw. Nie mogli jednak zawieść swojego szefa i chcieli zrobić wszystko, aby spełnić jego wymagania. Dlatego kroczyli za nim krok w krok. Byli jego żołnierzami w walce o to co dobre dla biznesu. HHH wziął do ręki krzesło i zajął miejsce obok komentatorów, natomiast Randy Orton i Braun Strowman stanęli obok niego. Tommaso Ciampa wszedł do kwadratowego pierścienia i zajął miejsce w jednym z czterech narożników. Rywal CM Punk był przerażony, ale zewnętrznie nie mógł pokazać swojej słabości. Król spoglądał na swoje królestwo, a armia miała pokazać poddanym, że należy być posłusznym w stosunku do swojego władcy...

Ostatnio edytowany przez Rafincognito (2018-07-29 18:46:11)

Nie wiem czy dam radę napisać posta do 16:40, jakby co bym prosił tak chociaż z 12 h dodatkowe (Rafi również chyba się nie wyrobi na czas, raczej na pewno się spóźni jak ja, więc obaj sobie nawzajem wystawiliśmy zgody na dodatkowy czas xd).

Imponujące zjawisko prawda? Ten, który ukorzył się przed CM Punkiem, dziś ponownie staje z nim w szranki. Stawką tego boju będzie coś więcej, niż błogosławieństwo pastora na wspólną walkę. Tutaj rozstrzygnie się spór o to, który z tych dwóch zawodników jest najbardziej dominującym. Czy władza dzierżona w rękach Blackhearta, pomoże mu wziąć odwet za porażkę, którą odniósł w ich poprzednim starciu? Triple H oraz jego dzielne komando dumnie spoglądali na Tommaso Ciampe, gościa od którego wszystko się zaczęło.

Zdumiewające jaką wewnętrzną transformację przeszedł Punk, potrafił swoją serię niepowodzeń zamienić w passę zwycięstw. Wcześniej to ty okazałeś się tym lepszym, lecz teraz karty są po mojej stronie. Powiedział Tommaso i ruszył na przeciwnika, z którym już przed oficjalnym rozpoczęciem pojedynku darł koty.

Ej Randy, uderz w gong zanim się pozabijają. Rzekł naczelnik federacji, a nowy nabytek drużyny od razu wykonał rozkaz.

Zdziwiony sędzia nie miał nic do powiedzenia,mógł tylko patrzeć na to jak zawodnicy obecni w ringu toczą zacięty bój. Początkowo obaj starali się wywrzeć na rywalu presję, raz jeden, a raz drugi ukazywał swą siłę. W końcu Punk pokazując swoje techniczne zaplecze, przeszedł z klinczu do Headlocka. Przez dobrą chwilę miał posterunkowego do dyspozycji. Odcinając mu dopływ powietrza, Straight Edge momentalnie przejął inicjatywę w pierwszej fazie pojedynku. Tommaso wiedząc iż z minuty na minutę będzie miał coraz mniej siły, postanowił wykorzystać ostatni dech powietrza i skupiając całą siłę w prawej ręce, mocno pchnął przeciwnika przed siebie zrywając nieszczęsne trzymanie. Czerpiąc jak najwięcej z nadarzającej się okazji, Ciampa nie czekając od razu powalił odwracającego Punka potężnym Discus Lariatem. Gdy ciało przeciwnika przywitało się z matą, Tommaso parodiując swojego nowego kolegę z grupy, zaczął odbijać kończyny rywala, niczym Randy Orton. Sam autor tego zagrania, z fascynacją przyglądał się temu co właśnie wyprawia podopieczny Triple H’a. Ciampa niczym w amoku, zaczął znęcać się nad oponentem, aż w końcu silnym kopnięciem w brzuch ustawił Punka w dogodnej pozycji i wykonał Step-Up Enzuigiri.

Padając na kolana posterunkowy czerwonego brandu, chwycił swego przeciwnika za głowę i szarpiąc przy tym za włosy, wskazywał palcem na Authority.

Spójrz na nich! Widzisz ich?! Dokładnie im się przypatrz, ponieważ od dziś to oni będą twoim największym koszmarem. Krzyczał do ucha rywala zdenerwowany Ciampa twarz jego przybrała czerwoną barwę, a sam zawodnik powoli tracił nad sobą kontrolę. Wciąż trzymając rywala za włosy, mocno je ściskając, pociągnął do dołu wbijając głowę Punka w matę. Tommaso wpadł w trans, zaczął coraz mocniej i szybciej wciskać głową oponenta w ring. Gdyby nie szybka interwencja sędziego, ten pojedynek mógłby skończyć się fatalnie dla CM Punka.

Arbiter sprawdzając stan zdrowia Straight Edge’a, skupiał się wyłącznie na tym by wykluczyć wstrząs mózgu. Stwierdzając zdolność do kontynuowania pojedynku, sędzia już bez skrupułów dopuścił Ciampe do CM Punka. Posterunkowy od razu wbiegł w oponenta posyłając go na matę Clotheslinem. Zdeterminowany Tommaso z politowaniem patrzył jak przeciwnik, niczym robak pełza po ringu odczuwają trudy walki.

Czarne serce to nie tylko przydomek, udowodnił to Ciampa gdy kierując się w stronę narożnika przeszedł po głowie rywala. Szykujący się do akcji wysokiego ryzyka, Tommaso oczekiwał dogodnego momentu aż oponent się podniesie by zaaplikować kolejną akcję. Jednak ku wielkiemu zaskoczeniu wszystkich zebranych na arenie ludzi, to Punk podnosząc się zrzucił Ciampe z narożnika. Nazwiemy go dzieckiem szczęścia, lecz to stwierdzenie będzie w stu procentach adekwatne, ponieważ Ciampa spadł wprost w ręce Brauna Strowmana.

Niczym jeden organizm, dyrekcja skorzystała z okazji jaką nieświadomie zrobił Punk. Randy Orton momentalnie wkroczył na krawędź ringu, gdzie prowokując Straight Edge’a odwrócił uwagę sędziego. Wówczas Strowman pomógł Ciampie wejść niepostrzeżenie do ringu. Korzystając z nieuwagi kontrolera pojedynku Tommaso wykorzystał sytuację wykonując Low Blow, a zaraz za nim akcje kończąca CM Punka, czyli Go To Sleep!

Randy widząc całą sytuację, uśmiechnął się i unosząc ręce do góry, w geście uznania racji arbitra zaskoczył z ringu podziwiając dokonania swoich kolegów.

Jak coś wybaczcie, że odpis nie jest taki jak Ero, no ale ja obecnie w te wakacje nie mam na takie chęci. Ale obiecuję, że po wakacjach się to zmieni i będą trochę obszerniejsze.

Ogólnie to wystarczy Wam pogratulować i tyle. Posty urywają tyłek strasznie, no na nich to trzeba się po prostu wzorować. Main Event bez dwóch zdań. Oba posty na naprawdę wysokim poziomie, że obydwoje zasługujecie na to, aby zawalczyć o ten pas. Ale muszę wybrać lepszego. No i tutaj to totalnie jest ciężko to zrobić. Oboje wczuliście się w swoje postacie bezbłędnie, czułem obydwu zawodników. Jeśli chodzi o akcję ringową to tak samo. Nie wiem, ciężko podjąć decyzję, bo naprawdę poziom przerasta nawet mnie haha. Ero postawił na Rafiego, ja przychylę się w stronę Szeltona. Dlaczego? Od początku do końca wplatał gimmick, treściowo i płynność czytania bardzo dobra i wszystko miał ładnie rozpisane. Nie mówię, że Rafi tego nie miał, bo miał, ale jakoś post Szeltona delikatniej bardziej do mnie przemówił. Wybranie któregokolwiek z Was będzie krzywdą dla tego drugiego, bo oboje wiecie, że napisaliście najlepsze posty, ale i tak na szczęście ostateczna decyzja nie należy do mnie. Powodzenia dalej, bo ładnie się to prezentuje.

Punk całkowicie bezradny leżał na macie, można by rzec, że został ułożony do snu za sprawą własnej broni. Ciampa z niemałą pomocą swoich przyjaciół z Authority zyskał inicjatywę, której nie zamierzał oddawać. Blackheart spokojnym krokiem zaczął zataczać koła wewnątrz kwadratowego pierścienia, nagle przystanął tuż za plecami swojego rywala. Gdy Punk zaczął się podnosić Tommaso nie zwlekał ani chwili, momentalnie objął przeciwnika i rzucił go daleko za siebie poprzez German Suplex. Zarówno Ciampa jak i całe Authority wydawało się być spokojne, walka była pod pełną kontrolą. Pochodzący z Chicago zapaśnik ociężale zaczął podnosić się do stójki, przedstawiciel Authority czekał tylko na moment kiedy ten całkowicie się wyprostuje i odwróci się w jego kierunku. Gdy tak też się stało Tommaso ponownie przystąpił do ofensywy. Natychmiastowo wbił obie nogi w klatkę piersiową przeciwnika wykonując podręcznikowy Dropkick. Ciampa od razu przystąpił do przypięcia Punka, sędzia jednak zdołał tylko dwukrotnie uderzyć o matę. Blackheart wyraźnie był zdenerwowany tym faktem, pokazał sędziemu, że ten powinien szybciej uderzać o matę. Ten jednak nic sobie z tego nie robił. Chwila nieuwagi ze strony Tommaso pozwoliła Punkowi na dojście do siebie. Więc gdy tylko Ciampa odwrócił się w kierunku swojego konkurenta natychmiastowo nadział się na Roundhouse Kick. Publiczność momentalnie podniosła się z zajmowanych miejsc widząc jak ich ulubieniec w wielkim stylu powraca do tego pojedynku. Wyraźnie nakręcony Punk postanowił kontynuować ofensywę. Nie pozwalając na choćby kilka sekund odpoczynku Tommaso chwycił za jego włosy i szarpnął energicznie do góry zmuszając przeciwnika do powstania z maty. Gdy stali już na przeciw siebie, Punk od razu wyprowadził kopnięcie w brzuch swego dzisiejszego konkurenta po czym dołożył Snap Suplex. Wykorzystując sytuację, iż Blackheart leży na macie Punk natychmiast postanowił dołożyć Leg Drop. Ciampa przez chwilę miał problem z złapaniem oddechu, natomiast Punk zdołał już odpocząć i był gotowy do dalszych ataków.  Straight Edge ponownie na fali, jakby tego było mało zakłopotanie, które malowało się na twarzy Triple H napędzało Punka do działania. Widząc podnoszącego się Ciampe momentalnie znalazł się tuż za nim i powalił go German Suplex. Publiczność wstała z miejsc, wówczas do boju ruszyła dyrekcja. Z jednej strony ringu stanął Orton, z kolejnej znów Strowman. Randy zaczął kłócić się z sędziom, co zauważył Punk i wiedząc do czego to może prowadzić podszedł do Ortona i z całej siły przywalił mu w twarz. Najlepszy na świecie będąc zadowolony ze swoich działań odwrócił się w stronę Tommaso Ciampy, a ten kopiąc go w brzuch powalił, wykonując DDT. Obaj zawodnicy leżeli na macie, a sędzia wciąż starał się pogonić Strowmana. Potwór nie bojąc się wyliczenia, chwycił arbitra za szyję i wbił w matę potężnym Chokeslamem. Po czym wchodząc do ringu, podniósł Punka i również jemu wykonał Chokeslama. Jakby tego było mało, podnosząc ponownie przeciwnika Ciampy wykonał mu Running Powerslam. Podnosząc mikrofon Triple H zawołał swojego sędziego i po chwili na arenie pojawił się SCOTT ARMSTRONG. Tommaso doczołgał się do leżącego rywala, a sędzia momentalnie doliczył do trzech.