Na arenie panowała istna grobowa atmosfera. Stłumione odgłosy publiczności przerywały od czasu do czasu ciszę panującą na całej arenie. Wszyscy fani spoczywali na swych miejscach obserwując główną rampę. Nagle na telebimie pojawiły się pewne napisy, a dokładniej trzy wyrazy przez które cała zgromadzona publiczność powstała z miejsc i na przemian poczęła skanować nazwę nadchodzącego zapaśnika, inni zaś wręcz ze zdwojoną siłą poczęli przybierać charakterystyczną pozę dla tego zapaśnika, okazując w ten sposób swe zadowolenie i zarazem podniecenie. Kiedy kamera w końcu swój obiektyw skierowała na wielki ekran widniały tam dane ulubieńca i zarazem zagrożenia innych gwiazd WWE. Po upływie kilku sekund z głośników wybrzmiało dobrze znana ścieżka dźwiękowa. Odgłosy krzyczanego tekstu zaparły powietrze w piersiach niejednego krytyka. Niespodziewanie wśród publiczności pojawiła się długo wyczekiwana persona, a jest nią Seth Rollins! Fani WWE od razu zareagowali na jego przybycie solidnym sloganem "Seth, Seth Seth". Freakin`, jak gdyby nic począł powoli zbiegać po schodach w kierunku barykady, nad którą to płynnie przeskoczył. Następnie po wykonanym obrocie przez bark powstał i pozdrowił jego sympatyków charakterystyczną dla niego pozą. Później prześlizgnął się po dolną liną i tak oto zameldował się w ringu.


Introduce to the ring, from Davenport, Iowa, Seth Rollins!!!

Ostatnio edytowany przez Poradek (2018-07-26 21:19:30)

Wraz z rozbrzmieniem pierwszych taktów utworu całą arenę ogarnął prawdziwy szał w negatywnym tego słowa znaczeniu. Publiczność zaczęła buczeć - nienawidzili nowego członka The Authority. Orton nie pojawił się sam - obok niego obecny był olbrzymi Braun Strowman, którego twarz nie zdradzała żadnych emocji. Mistrz UK był natomiast pewny siebie. Randall dzierżył dumnie lśniące trofeum, które przepasane miał przez bark. Pas przytrzymywał lewą ręką, ubrany był w ten t-shirt. Lekki uśmieszek był nieodłączną częścią człowieka, który nie tylko zdobył tytuł mistrzowski, ale również wpływy w całej federacji. Obaj szli wzdłuż rampy patrząc prosto na zdziwionych Rollinsa i Kingstona. Strowman szedł tuż za mistrzem nie odstępując go ani na krok. Seth oraz Kofi wodzili wzrokiem za niezwykle groźną dwójką. Najniebezpieczniejszy i najbardziej nieprzewidywalny zawodnik w całym WWE połączony z potworem o niezwykłej sile to mieszanka wybuchowa - Rollins z Kingstonem dobrze to wiedzieli. Psychol i Monster Among Men zatrzymali się tuż przy stoliku komentatorskim. Wzięli w swe ręce krzesełka i rozstawili je obok. Po chwili rozsiedli się w nich i czekali na rozpoczęcie pojedynku. Czyżby The Authority rozpoczęło swoją drogę do dominacji?

Nie obchodzi mnie The Authority albo Rollins ze swoimi problemami, najważniejszy cel to zdobycie tytułu mistrzowskiego United Kingdom. Dobrze wiem, że starcie nie będzie łatwe, muszę dać z siebie wszystko i pokazać wszystkim swoją wartość. W skupieniu stoję gotowy do walki, obserwując niespokojnego Setha, który ciągle spogląda w kierunku stanowiska komentatorskiego. Zdekoncentrowany rywal wzbudza we mnie większy spokój oraz nadzieje na dobry początek. Jeszcze przed wyruszeniem do boju, głośno klaszczę rękoma, zagrzewając wierny Boom Squad do głośnego dopingu, dla mnie będzie on niezbędny.

Do walki wychodzę przy wielkim popie zgromadzonych fanów, od razu rzucam się na zgubionego Rollinsa punchami prosto w czerep. Konkurent zostaje sprowadzony do narożnika, tam kontynuuję uderzenia, finalizując je irish weap'em w przeciwny corner. Rywal jednak bierze się w garść i sam kontruję tę akcję, zamiast niego to ja zostaję, z impetem wbity w róg ringu. Zbytnia pewność siebie sprowadza mnie do defensywy, z każdą sekundą moje marzenia o mistrzostwie UK oddalają się szybko. Bezradny, opieram się o winkiel, zamykam oczy, w głowie próbując zmotywować siebie do dalszej walki: Nie teraz Kingston, nie możesz się poddać. Boom Squad liczy na twoje zwycięstwo! Potem otwieram oczy, zaciskam zęby i rzucam wzrok na Rollinsa. Cierpliwie wyczekuję na jego ruch w moim kierunku, chcę mu sprawić niespodziankę. Przeciwnik bierze rozbieg do narożnika, w którym się znajduję. Kiedy ten zjawia się tuż przede mną, nadziewam go na mojego kopniaka w twarz. Kontra daję mi okazję do wyprowadzenia pierwszej, konkretnej akcji w moim wykonaniu. Najpierw wskakuję na narożnik, aby po chwili wyskoczyć z niego i wykonać efektowne tornado ddt! Publika wpada w nieopisaną radość, nareszcie ich lider jest przy głosie. Na Ortona nie zwracam uwagi, ale musi być zaskoczony takim przebiegiem walki, mistrz musi wiedzieć, z kim będzie, musiał bronić tytuł. Jestem bardzo zadowolony z pojedynku, był ciężki moment, lecz publika mnie wspomogła. Mimo to nie chcę uważać siebie za zwycięzcę tego starcia, wszystko może się wydarzyć. Seth mimo chwili słabości, może zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie...

Kevin -  rzucam się na zgubionego Rollinsa - chyba zagubionego

Ogólnie to jest to chyba najlepszy twój post na tej odsłonie nwu. W porównaniu do tych sprzed kilku tygodni to po prostu szał. Czujesz Kingstona, dosyć fajnie opisujesz, może czasem trochę mało płynnie, ale nie jest źle! Naprawdę kolosalny postęp.

Nie ma też jakichś dziwnych rzeczy, co na plus.

Poradek - Nie mam zarzutów. Pomysł jest, poprawnośc językowa jest, a jak nie ma to nie dostrzegłem. Post czyta się płynnie i przyjemnie.

Kevin post życia, ale do Poradka, ktory w sumie nie tak dawno walczył o pas jeszcze trochę brakuje. Patrząc na to jaki robisz postęp to pewnie za jakiś miesiąc obrócisz Poradka w pył, ale jeszcze nie teraz.

Rollins po prostu lepszy post.

1:0 dla Poradzisza

P.S. Poradek nie bardzo wiem o jaką charakterystyczną postawę ci chodziło, taka pierdoła.

Napisze krótko bo jestem bez laptopa.
Kevin w końcu przestałeś pisać głupoty w poście i nawet dobrze się to czyta. Jestem pod wrażeniem.
Poradek musisz przestać płakać nad sobą bo kilka razy Ci nie wyszło , czasami porażki motywują.

Tutaj popieram kolegów i wygrywa Seth Rollins, zabookuj tylko dobrze Kofiego,  który zrobił mega progres.

"Burn it Down" rozbrzmiało na arenie, a kamera ukazała świętującego Rollinsa, który zdobył pretendenta do tytułu mistrzowskiego będącego w posiadaniu Randy'ego Ortona. The Architect widocznie szybko zapomniał o zagrożeniu jakie czyha na niego obok kwadratowego pierścienia i obserwuje go od początku walki. Każdy krok Setha był dokładnie śledzony nie tylko przez Ortona i Strowmana, ale także przez cały sztab ludzi, którzy dostali rozkaz od prezesa WWE, aby chronić jego kompanów. Wszystkie te wypadkowe składały się na to, że Seth rzeczywiście nie miał możliwości, aby wygrać tą wojną. Viper również o tym wiedział - mógł pozwolić sobie na rzeczy, które są nieosiągalne dla zwykłych zawodników. Rozsiadł się jeszcze bardziej wygodnie w krześle i z uśmiechem na twarzy szepnął do swojego przyjaciela, potężnego Brauna Strowmana - "Możesz zrobić z nim co chcesz. Droga wolna bracie.". "A Monster Among Man" tylko czekał, aż wreszcie ktoś da mu sygnał do ataku. Apex Preadator natomiast ze spokojem spoglądał na rzeź, która za moment miała się rozpocząć. The Legend Killer poprawił tytuł mistrzowski, który wisiał na jego prawym barku i wyczekiwał na krwawy spektakl.

Muzyka ucichła, a Strowman stanął w ringu. Potwór stał w bezruchu i patrzył przestraszonemu pretendentowi prosto w oczy. Człowiek dyrekcji dyszał głośno. Widać było, że zamierza wprost zniszczyć zawodnika obecnego naprzeciwko niego. Rollins nie wiedział co zrobić. Był zmęczony i w głębi serca marzył już tylko o tym, aby trafić do szatni. Waleczna natura Rollinsa została zachwiana. Rzeczywiście mógłby walczyć, ale nie przeciwko największemu zawodnikowi tej federacji... Do tego dochodzi jeszcze Orton, który czeka tylko na okazję, aby wymierzyć ostateczny cios.

Dlatego The Architect zaczął się cofać. Uznał, że rozsądnym rozwiązaniem będzie uniknięcie starcia na rzecz regeneracji sił. Kamera zbliżona na pretendenta nagle zmieniła swój zoom. Kiedy Seth dotknął plecami lin okazało się, że na apronie stoi sam Blackheart! Tommaso w odróżnieniu od Strowmana nie patyczkował się. Jak na jego charakter przystało momentalnie wyprowadził potężny cios prosto w nos rywala. Chrzęst kości rozniósł się po arenie, a Seth złapał się za obolałe miejsce. Jego oczy zalały się łzami wskutek przyjętego uderzeniu - nie widział zbyt wiele. Wtedy odwrócony Rollins zainkasował brutalny Running Knee Strike prosto w kręgosłup. The Architect wrzasnął z bólu, a Tommaso niesiony nienawiścią i swoją bezwzględnością zaczął okładać pięściami swoją ofiarę. Bił bez opamiętania - najwięcej uderzeń wymierzonych było w głowę. Wreszcie podniósł Rollinsa i pchnął go w kierunku Brauna. "Zniszcz go!" - krzyknął posterunkowy RAW, a Strowman złapał wroga dyrekcji w swoje łapska.

Potwór złapał pretendenta do tytułu UK za gardło i patrzył mu prosto w oczy. Rozszerzone źrenice Strowmana wprawiały w osłupienie jego wrogów. Nagle olbrzym wykonał potężny Chokeslam. Impet uderzenia był naprawdę niespotykany. Pretendent do tytułu UK zataczał się coraz bardziej. Strowman spojrzał na Randy'ego, który wstał z krzesła i stal obok ringu. Mistrz United Kingdom kiwnął głową do dołu, a Braun szarpnął za rękę Architecta i wrzucił go na bark. Następnie z łatwością wykonał Running Powerslam. Potwór wstał i odszedł na kilka kroków od zdezelowanego Rollinsa. Wówczas Randy był już w ringu.

Viper oddał położył tytuł starannie na macie, a do Brauna powiedział - "Podnieś go.". Potwór z uśmiechem na twarzy poszedł po wroga dyrekcji. Braun sprowadził Setha do pozycji stojącej. Wówczas Tommaso rozpoczął bieg i w końcowej fazie wykonał idealnie wymierzone High Knee. The Legend Killer ustawił się idealnie do ataku. Rollins nie upadł na ziemię, ponieważ najpierw instynktownie obrócił się na pięcie. Wówczas wpadł w pułapkę drapieżnika. RKO ostatecznie ułożyło go do snu. Cóż to była za akcja... Randy został na macie i uklęknął na jedno kolano. Wziął do ręki tytuł i wzniósł go ku górze. "Ten tytuł należy do nas! Lepiej się przypatrz. Tak wygląda władza." - te słowa Ortona musiały zostać usłyszane przez Rollinsa, który po takim ataku nie mógł nawet myśleć o wstaniu. Niestety był bezradny. Ciampa i Strowman bili brawo. Dyrekcja znów zwyciężyła.