Si! Si! Si! Taki utwór rozbrzmiewa na dzisiejszym czerwonym brandzie. Gala dzisiaj gości min w Lexington, Kentucky co jasno wskazuje, że dzisiejsza publiczność dobrze się bawi. Długo nie trzeba, było czekać kto wyjdzie. A swoją osobą dzisiaj ma zaszczyt gościć Alberto El Patron. Meksykanin, jak na początek jest witany dosyć ciepło. Zawodnik pojawia się dosyć energicznie, co charakterystyczne przez niego była właśnie założona maska która ma na celu pokazania, jego pochodzenia. Alberto ściąga z siebie nakrycie głowy i rzuca, je za siebie co wszyscy zgromadzeni poznali tożsamość osobnika. Meksykanin pewny siebie bijąc się w klatkę piersiową, pod pływem emocji wypowiada słowa po hiszpańsku ''Soy el orgullo de México''! zmierzając ku kwadratowemu pierścieniowi.

”Introducing to the ring, from San Luis Potosí, Mexico, weighning at  238 lbs. He is  Pride of Mexico ... ALBERTO EL PATRON!”

Zanim Alberto udał się do kwadratowego pierścienia zatrzymał się przy widowni, gdzie są ogradzające barierki. Był tam młody mężczyzna, który trzymał plakat z wizerunkiem  El Patron'a. Meksykanin się uśmiechnął popatrzył  chwile na  fana i podarł na małe kawałeczki plakat. Publiczności to się nie spodobało, co nie można tego powiedzieć o El Patronie, który jest uśmiechnięty z ucha do ucha. Meksykanin wszedł do kwadratowego pierścienia, gdzie motywuje się do dzisiejszego pojedynku rozgrzewając się.

Napiszcie kto ładniej na max 400słów

To był ten dzień. Dzień, w którym wszystko rozpoczne od początku. Droga na szczyt i po pas WWE właśnie się zaczyna. Początki zawsze są trudne do przewidzenia. Tak samo jak ja. Ja też jestem trudny do przewidzenia. Mój przeciwnik też jest trudny do przewidzenia. Jest raczej typem, który uwielbia grać nieczysto, aby osiągnąć swój cel. Jak to się mówi po trupach do celu. Ale dla mnie to nieważne. Jak on może zaplanować jakiekolwiek zagrywki w moim kierunku skoro ja sam nie potrafię zaplanować swojego kierunku działań na dzisiaj? Co za ironia. To jest moja przewaga nad nim. Brak planu i wiele szaleństwa w tym co robie. To co zawsze mnie wyróżniało. Ta myśl towarzyszyła mi przez cały dzisiejszy dzień. Nie myślałem o niczym innym tylko o tym. Podstawa to nie mieć planu. Ten pomysł przyświecał mi także podczas mojej drogi na ring. Stawiałem powoli kroki, licząc każdy po kolei, aby tylko nie zacząć myśleć o nieporządanych rzeczach. Spokojnie, powoli, nigdzie mi się nie śpieszy. Fani wydają się jakby byli na jakimś koloseum i rządali krwi swoich gladiatorów. Na szczęście to do mnie żywią większą sympatię, więc raczej mnie nie skażą na rychłą śmierć. Okej, pora znaleźć się w końcu na arenie zmagań, o której mowa. Mój przeciwnik już czeka na mnie i rozgrzewa się do walki. Widać, że ma już jakiś plan na tę walkę, bo nerwowo chodzi wkoło. Najwyraźniej już chciałby zacząć całe widowisko. Myśli, że wie co zrobić w naszym starciu. Nie może tego wiedzieć, bo jeszcze nie wie co ja zrobie. Sam nie wiem co jeszcze zrobie. Czy to oznacza moje szaleństwo. Nie wiem, ale nie ma już na to czasu, bo sędzia daje znak do rozpoczęcia tej walki. Gong i zaczynamy. Krążymy powoli dookoła ringu i patrzymy sobie głęboko w oczy jakbyśmy chcieli czytać nawzajem w swoich myślach. Obydwoje wystawiamy powoli ręce do przodu i dochodzi do pierwszego zwarcia między nami. Alberto okazuje się być silniejszy i już przepycha mnie w stronę narożnika. Siła to jednak nie wszystko i ja o tym wiem. Znajdując sie tuż obok narożnika momentalnie obróciłem El Patrona I teraz to on znajduje się w narożniku. Okładam go serią punchy. Wydaje się to robić na nim wrażenie ale po chwili odpowiada mi mocnym chopem prosto na klatkę piersiową, aż z trudem łapie oddech. Meksykanin rusza w moją stronę i wymierza mi Gut Kicka po czym dokłada Gut Wrench Suplex. Od razu staje na nogi, a Meksykański Arystokrata nie chce odpuścić I znowu na mnie rusza. Teraz to ja wymierzyłem mu Gut Kick i zakończyłem to szybkim Fisherman Suplexem.

Błędy rzucają złe światło na wasze bądź co bądź solidne posty. Wczuwacie się w swoje postacie całkiem nieźle, ale delikatnie brakuje wam jeszcze paru istotnych cech, ale te przyjadą z doświadczeniem. Jeśli chodzi o wybranie lepszego to tutaj także skłaniałbym się w stronę El Patrona, właśnie przez ten opis akcji ringowej

Czuje, że pojedynek układa się po mojej myśli. Szaleniec, jak na razie nic nie ma do powiedzenia, aby przeciwstawić się zawodnikowi który uważa się za dumę narodu meksykańskiego. Z dużą pewnością siebie i wiarą udaje się do narożnika. Kucnąłem i w raz z rytmem zacząłem dopingować się słowami Si...Si...Si! po to aby się pobudzić. Lunatic Fringe ślamazarnie się podnosi, tak jak by nie było w nim życia. Nabrałem chęci do kolejnej ofensywy Superkick, który kończy się nie powodzeniem. Dean w ostatniej chwili uniknął mojej akcji. Ja się odwróciłem, co niestety zapłaciłem to kontrą mojego rywala Belly to Back Wheelbarrow Facebuster 1...2... udało mi poderwać łopatki ale trzeba przyznać, że przyszło mi to z trudem. Widać po moim rywalu, że wstąpiło w nim totalne szaleństwo. Szaleniec chwycił za głowę moją tak, jak miał do czynienia z bykiem. Dosyć sporo sił stracił siłując się na mojej osobie. Jednak mu to nie przeszkodziło, aby sobie przygotować akcję kończącą. Zacząłem się wiercić starałem się być w ciągłym ruchu, tak że bym nie stał się ofiarą szaleństwa. Udało mi się cało z tego wyjść, a dla mojego bezpieczeństwa chciałem osłabić rywala Step-Up Enzuigiri, który było dobrze słychać po całej arenie. Na moim przeciwniku, jednak nie zrobiło wrażenia odbicie od lin i Lunatic Lariat 1....2..... nic  z tego nie mam zamiaru się łatwo poddać. Ostatnimi siłami udało mi się podnieść łopatki.  Dean Ambrose, jest teraz na fali podnosi moją osobę  Atomic Drop, co bardzo to odczułem. Szaleniec ma, jednak duży zasób energii. Akcja kolejna skutkuje zderzeniem kolanami mojego rywala Knee Strike. Moja głowa, po raz kolejny jest w uchwycie co czuje się nie zręcznie całując znów matę   Running Bulldog.  Dean Ambrose tym razem postanawia że spróbuje zapiąć na mnie dźwignie Crossface Chickenwing. Jestem w niewygodnej sytuacji, która jest na mnie bardzo nie komfortowa. Pojedynek zaczynam coraz bardziej odczuwać. Z upływem czasu mój zasób sił jest coraz mniejszy. Znalazłem, jednak sposób aby rozerwać dźwignie. Zauważyłem, że liny są nie daleko i chwyciłem je w swoje ręce. Sędzia musi przerwać szarpacz kę na której skorzystałem ja. Udało mi się brudno zagrać wsadzając palce w nos szaleńca. Dołożyłem ostatnią cegiełkę Rompe Destinos w postaci dźwigni, która przyniosła mi zwycięstwo.

360/360