Po emocjonującym pojedynku kamera przeniosła się na bagestage, co zostało wyświetlone na wielkim telebimie na arenie, na który patrzeć mogli wszyscy widzowie, którzy pojawili się w Denver, by ujrzeć show prosto spod szyldu WWE. Obiektyw kamery skierowany był na posturę człowieka, który dał się już poznać ludziom związanym bardzo mocno z wrestlingiem, aczkolwiek było widać, że zapaśnik nie pałał radością. Jego kamienny wyraz twarzy wyraźnie mówił, że nie jest on zadowolony ze swoich poczynań z ostatnich tygodni. Koło Kevina stała wszystkim bardzo dobrze znana reporterka Renee Young.

Renee Young: Witaj Kevinie, bardzo się cieszę, że mogę zamienić z Tobą kilka zdań. A więc może na pierwszy ogień zapytam, jak czujesz się po swoim debiucie w WWE i czy była to wpadka, czy po prostu umiejętności przeciwników były wyższe niż Twoje?

Kevin Owens: Chwileczka, może ja najpierw o coś zapytam? Na cholerę zadajesz mi pytanie retoryczne? Odpowiedź jest chyba jasna? Nie muszę nikomu tego tłumaczyć... Każdy z mojego otoczenia wie, że była to tylko i wyłącznie wpadka, która nawet nie powinna mieć miejsca. Ale cóż... zarząd jest na tyle zaślepiony, że nie zauważa tego, że ja nie potrzebuje pionków w drużynie. Jestem Self Madem, do wszystkiego kroczę sam, bez niczyjej pomocy, ani łaski. Moi partnerzy, to miernoty, którzy udowodnili to w naszej walce. To ja ciągnąłem ich do góry, ale oni za wszelką cenę chcieli to przegrać - i tak się właśnie stało...

Renee Young: ... czyli porażka z AJ Stylesem, to również wina Twoich partnerów z debiutu?

Kevin Owens: DO CHOLERY JASNEJ! Ty chyba za wszelką cenę chcesz wyprowadzić mnie z równowagi?! AJ Styles to zamknięty temat... Mu również dopisało szczęście, miałem go w garści, ale jeden błąd sprawił, że niczym szczur wysmyknął mi się z niej. Szczęście mi nie dopisuje, ale mnie to nie obchodzi. Do mojego sukcesu nie musi się przypisywać szczęście, a umiejętności i to, co mam tutaj. (Owens wskazał palcem na skroń) Dojdę do swoich celów, nawet jeśli mam przegrać pierwsze sto walk w tej feder....

Kevin nie zdołał dokończyć swojego monologu, bowiem ktoś przerwał jego jakże wybuchową wypowiedź. Obok Owensa pojawił się Pastor William Eaver wraz z pismem świętym w dłoniach, a na jego twarzy wymalowany był pobłażliwy uśmiech. William poklepał po ramieniu Kanadyjczyka, który momentalnie zacisnął zęby i z grozą w oczach zmierzył wzrokiem Pastora.

Pastor William Eaver: Bracie, czy może być coś piękniejszego od nienawiści i gniewu, który rozrodził się w Twojej duszy? To właśnie jest pytanie retoryczne. Wiem, że znasz odpowiedź i nie muszę nawet Cię przekonywać, że istnieje coś znacznie milszego. Sam to doskonale wiesz, ale nie chcesz przyjąć tego do wiadomości. Blokujesz te emocje, bo chcesz być zły i nie widzisz...

I oto czar prysł. Cała ta otoczka dobroci ze strony Kevina została złamana przez te kilka słów, które w stanie wypowiedzieć był Pastor. Owens pękł i momentalnie zrzucił rękę Williama, po to, aby potraktować go uderzeniem z głowy, a później mieć łatwiejszą przeprawę. Uderzenia z zaciśniętych pięści cały czas lądowały na głowie Eavera, który słabł z każdym uderzeniem. W kącie oka Kanadyjczyka ukazało się krzesełko, a to było oczywiste - przynajmniej dla Kevina - że należy tego użyć, aby utemperować natrętnego dobrego duszka. Owens złapał krzesełko w pewny chwyt i począł wymierzać siarczyste uderzenia na plecy natręta. Krzyki stawały się coraz to cichsze, im mocniej obrywał. Czerwoność jego skóry można było porównać do buraka, a to oznaczało, że nie jest najlepiej. Pot lał się po twarzy Kevina, który miał taki zapas energii, że musiał całą swoją frustrację z ostatnich tygodni wyładować na człowieku, który starał się mu pomóc. W głowie Kevina urodził się pomysł, który po prostu musiał zostać zrealizowany. Szakal schwytał swoją ofiarę i umieścił jej głowę między nogami, po to, aby wznieść ją na barki. Kevin podrzucił swoją ofiarę i z całej siły zgromadzonej w rękach, rzucił nią o stolik z owocami, który rozwarstwił się na drobne kawałki. (Pop-Up Powerbomb)

Renee Young zrobiła oczy jak pięć złotych i uciekła jak najdalej tylko potrafiła. Kevin z zaciśniętymi zębami spojrzał w obiektyw kamery i zdyszany okazał swoje niezadowolenie środkowym palcem.

- Idę po Was, skurr...

... i wtem wszystko na telebimie zgasło, bowiem do ringu wchodził właśnie pierwszy zawodnik z pojedynku, w którym udział miał wziąć Kevin Owens i Pastor... William właśnie leżał w kawałkach owoców, oraz drewna. The Show of Kevin Owens nabierało rumieńców.