Z Fatal 4 Wayu zrobił nam się normalny, staropolski single match. Gong i kto ładniej na 380 słów. Powodzenia.

Nadszedł czas przekonać się, na jak wysokim poziomie są moje umiejętności. To starcie postanowiłem potraktować jako jeden z ważniejszych testów w karierze - wygrana w tym pojedynku to jak furtka otwierająca przede mną drogę do wielkich sukcesów. Od początku nastawiłem się, aby zdusić głowę żmii, która raczej nie spuści ze mnie wzroku. Zawsze słynąłem z wielkiej odwagi i tego, że podejmowałem się każdego wyzwania – to było kolejne.

Zabrzmiał gong i wreszcie się zaczęło! Oboje zaczęliśmy się siłować – klasyczna sytuacja na początku walki, którą fani oglądają tysiące razy. Orton dość ostro napierał, aby zyskać dominację, spychając mnie mocno w narożnik, jednak ja z całych sił próbowałem blokować jego poczynania. Jak na prawdziwego mężczyznę przystało, przyłożyłem się do sprawy bardzo solidnie i po chwili Randy wylądował w narożniku (Push in to the Corner). W owej sytuacji czułem się jak dominant i osoba, która od samego początku będzie rozdawać karty w tej walce. Spojrzałem w oczy lekko zdziwionemu osobnikowi i wymierzyłem pierwszy cios otwartą ręką w jego klatkę piersiową (Corner Chop). W owym momencie zacząłem zastanawiać się, czy w takiej niebezpiecznej bestii drzemie takie uczucie jak strach, jeśli tak to zaraz ujrzy ono światło dzienne.

Publiczność, jak od samego początku próbowała zniechęcić mnie do jakichkolwiek dalszych poczynań ringowych, jednak ja uwielbiałem się z nimi droczyć, więc ich buczenie motywowało mnie do działania. Uśmiechnąłem się tylko do tych wszystkich frajerów, którzy myśleli, że choć trochę będą w stanie wpłynąć na tę walkę i przystąpiłem do dalszej akcji. Chwyciłem osobnika za rękę, błyskawicznie oddalając go od narożnika i wyprostowaną ręką powaliłem go szybko na matę (Clothesline). Mój rywal upadł i wtedy poczułem satysfakcję, że mój plan działa. Żmija okazała się słabsza w starciu z mężczyzną z krwi i kości, którego celem jest tylko i wyłącznie wygrana. Kiedy Randy leżał bezradnie, czułem się, jakbym pozbawił tej bestii jadu, którym przeważnie unicestwiała swoich przeciwników. Skierowałem się wtedy w stronę publiki, zaczynając przemowę:

- Kłaniajcie się przed waszym nowym królem! Oto ostatni z gatunku, jedyny w swoim rodzaju prawdziwy Samiec Alfa, który udowodni wszystkim, że potrafi wygrywać! To płynie w moich żyłach – jestem stworzony, aby odnosić sukcesy!

Po owych słowach chwyciłem swojego lekko zmęczonego przeciwnika, uważnie się w niego wpatrując, a następnie niespodziewanie wymierzyłem potężny cios łokciem w jego facjatę - Elbow Strike.

Ero - Ogólnie post nie jest zły, ale wiem, że stać na dużo, dużo więcej. Na pierwszy rzut oka budujesz troszkę za krótkie zdanie, to trochę zaburza płynność czytania, po drugie powtórzenia, a trzecie co mnie ukuło to te dwa zdania - "Moja ofiara widać nie do końca zdawała sobie sprawę co za chwilę może się stać. Young myślał bowiem dokładnie odwrotnie." To w ogólnym wydźwięku brzmi troszkę bez sensu. Poza tym gimmickowo post stoi solidnie, czuć w tym Ortona, czyta się dość płynnie no i fajnie dobrane słownictwo.

Curix - No to tak, postać służy Ci zdecydowanie lepiej niż poprzednia. Post napisany z pomysłem, fajnie dobrałeś słownictwo, ale mimo wszystko językowo trochę gorzej. Małe błędy, ale dość nieprzyjemne, tutaj niepotrzebna spacja i błąd w nazwie ciosu, tutaj jakieś słówko jak znikąd, za chwilę piszesz, że od początku zniechęcali Cię do dalszych poczynań, ale jeżeli od początku, bo skoro to początek to nie ma nic wcześniej, a jeśli było, to nie był to początek. No i według mnie zupełnie niepotrzebnie wrzucasz w każdym poście KŁ te monologi, są lepsze sposoby żeby oddać charakter postaci, tutaj prawdziwy mężczyzna raczej powinien działać, niż mówić, a charakter postaci możesz oddać przez przemyślenia zamiast wypowiedź, to ma być walka, a nie segment.

Podsumowując, jak dla mnie Eronics. Dlaczego? Posty może i są w miarę równe pod względem gimmicku czy opisu walki, ale językowo ten Curixa zdecydowanie odstaje. Do tego Ero użył jeszcze lepiej dobranego słownictwa i to już przechyla szalę na jego korzyść.

Moja ofiara zwijała się z bólu, a ja próbowałem zebrać myśli. Nie udało mi się to. "JESTEŚ JUŻ BLISKO ŁOWCO. ZŁOTY GRAAL SIĘ ZBLIŻA. POZBĄDŹ SIĘ TEGO ROBAKA!" Zgrzyty ciętych liter wybrzmiewały coraz głośniej. Umiejętności skupienia się znacząco zmalały. Straciłem tak bardzo mi potrzebną równowagę, ale musiałem atakować. Niczego bardziej nie pragnąłem od cierpienia przeciwnika. Z tego powodu złapałem Silasa za głowę i postawiłem na nogi. Złapałem go za rękę i Irish Whip'em posłałem na przeciwległe liny. Głowa nadal bolała. "DAWAJ RANDY! PRZEZWYCIĘŻYSZ TO!" - musiałem myśleć pozytywnie... i wtedy zderzyłem się z szarą rzeczywistością. Big Boot ukołysał mnie do snu. Z pozycji dominatora stałem się tym bezbronnym. Pisk przeszył mój słuch. Ledwo słyszałem okrzyki przeciwnika. Prawdopodobnie bił się w piersi dodając sobie animuszu. Publiczność miała mieszane uczucia - nie kibicowali żadnemu z nas. Nie to jednak było teraz najważniejsze. Musiałem pozbierać się po błędnej analizie sytuacji. Nie mogę dopuszczać do takich wydarzeń. Na szczęście drapieżnik szybko regeneruje siły...

Postanowiłem jednak poczekać na ruch rywala. Moja ofiara miała zostać przygotowana na precyzyjnie wymierzony atak. Silas nie miał zmysłu zabójcy. Nie wiedział, że tylko czekam na jego akcję ofensywną. Wreszcie złapał mnie za głowę i uniósł ku górze. Byłem zgięty, stałem na nogach, a Young trzymał moją głowę w Headlocku nie był to boczny uścisk. Wyczułem, że jest to okazja do kontry. Uścisk nie był bowiem zbyt silny. Musiałem jednak działać szybko. Odepchnąłem więc prawą nogę przeciwnika i ze zwinnym przekręceniem się wykonałem Swinging Neckbreaker. Usiadłem na chwilę i głęboko oddychając spoglądnąłem złowieszczym wzrokiem na leżącego "Last Real Mana". Przetarłem usta i doskoczyłem do niego. Nie mogłem mu dać nawet chwili na reakcję. Zorientowałem się, że Young chodzi na czworakach. Podążając za dzikim instynktem wziąłem rozbieg i wyprowadziłem potężne kopnięcie w brzuch rywala. Dźwięk uderzenia rozniósł się po całej arenie. Fani krzyknęli gromkie "UUUUU". Rozłożyłem ręce w bok i krzyknąłem - "Widzicie co się dzieje z tymi co próbują powstrzymać żmiję? Kończą tak jak ten cienias!" W tym momencie Silasa nie było już w ringu. Wstawał poza nim za pomocą apronu. "Dawaj!" - krzyknąłem, aby zachęcić go do walki. Young wszedł do kwadratowego pierścienia i natychmiast spotkał się z gradem niekontrolowanych uderzeń i kopnięć. Po raz kolejny został sprowadzony do parteru. Byłem w swoim żywiole. Chciałem kontynuować rzeź - niczego bardziej nie kochałem niż zadawać bólu tym, którzy czuli się silni. Niestety w pewnej chwili sędzia przerwał nawałnicę. JAK MÓGŁ?! Natychmiast do niego doskoczyłem. Nie kontrolowałem tego.

"Co ty sobie wyobrażasz cioto?!" Podczas krzyczenia tych słów aż ślina ciekła z mych ust. Byłem wprost zdezelowany psychicznie. Lwu nie przerywa się degustacji. Przestraszony sędzia cofnął się stawiając niepewne kroki. Oddychałem ciężko, zacisnąłem zęby. Mój gniew osiągnął limit. Czułem jak wewnątrz spala mnie ogień, który pobudza do ataku. Odwróciłem się w stronę Silasa. Byłem gotowy zrobić mu wielką krzywdę. Niestety zainkasowałem Gut Kick, po którym Young wyniósł mnie na barki chcąc cisnąć moim plecami o matę. Szybkie i mocne uderzenia w głowę "mężczyzny" spowodowały, że upadłem na nogi. Natychmiast wyskoczyłem i wyprowadziłem Dropkick. Young oparł się o liny. Wziąłem rozbieg i niesiony żądzą krwi spróbowałem wyrzucić ofiarę z ringu poprzez Clothesline. Tą akcją niestety chybiłem i w jednej chwili to ja wypadłem za trzecią linę kwadratowego pierścienia. Upadłem na twardą posadzkę i wszystko zaczynało się od nowa. "FUCK!" - krzyknąłem i uderzyłem pięścią o ziemię. Nie wytrzymywałem nerwowo. Potrzebowałem więcej adrenaliny, więcej bicia!...

Young również nie chciał się poddać. Wyszedł za ring i zaczął okładać mnie pięściami. Byłem niestety zbyt zmęczony żeby działać, a każde uderzenie odbierało mi koncentrację. Drapieżnik, którego miałem w sobie nagle znikał. "NIE! TO NIE MIAŁO SIĘ TAK POTOCZYĆ!" I te głosy, które wciąż i wciąż wybrzmiewają w odmętach mojej głowy... W mgnieniu oka znalazłem się przy bandzie. Słyszałem tylko jak sędzia mówi "5!", a Silas łapie mnie za dłoń. Z niesamowitą siłą Irish Whip'em posłał mnie o metalową konstrukcję. Upadłem jak rażony gromem, a Young wszedł do ringu. Czyżby w dżungli pojawił się nowy król? "6!"..."7!"...."8!".. podniosłem barki i za pomocą apronu ledwo podniosłem się na nogi. "9!"... ostatkami sił wspiąłem się na apron. Silas już wiwatował na swoją część po drugiej stronie ringu. Kiedy usłyszał, że sędzia przerwał liczenie natychmiast się odwrócił. Zobaczył mnie, przecierałem usta z krwi. To mnie napędzało. Chciałem więcej bólu, więcej cierpień, więcej bijatyki, więcej polowania...

Publiczność pobudziła się. Chcieli tego co ja. Jak tygrys czekałem na ruch ofiary. Pragnąłem rzucić się jej do gardła. "ZABIĆ!" - nie mogłem przejść obok mojego alter ego obojętnie. To musiało się stać. Young stał jak wryty. Wstałem, a ten wreszcie zdecydował się na atak. Niekontrolowaną szarżę chciał zakończyć Clothesline'em, ale minął się z celem. Zrobiłem staranny unik, a ten odbił się od lin. Próbował wyprowadzić Forearm Smash jednak w odpowiedniej chwili upadłem na matę. Kolejny atak chybiony. Wreszcie niemal natychmiast wstałem na nogi. Kątem oka zobaczyłem nadbiegającego przeciwnika. "UKĄŚ!" - głos w głowie spowodował, że jakby instynktownie wykonałem RKO! Silas po tym ataku był nieprzytomny. Przypiąłem go na środku kwadratowego pierścienia. Jestem tutaj najniebezpieczniejszy i kolejny raz to udowodniłem.