Czy kiedykolwiek ktoś zastanawiał się co czuje każdy zawodnik przed wyjściem i stworzeniem widowiska, które każdy z obecnych na arenie głośno wspiera? Zachwycamy się tylko osobami, które starają się zabawić nas, zdobyć nasze zaufanie i w zamian za doskonałe “show” pobiera energię. Ciekawe czy ktoś myślał podobnie? Jaka może być finala ścieżka kogoś kto zawsze stara się kierować dobrymi uczynkami? Czy ktoś uczciwy może dość do na sam szczyt kariery, zdobywając przy tym prestiż i samym nazwiskiem tworzyć pieniądze? Zawsze czułem że ktoś uczciwy, w końcu zostanie wykorzystany, a gdy zostanie z niego wyciśnięty ostatni grosz, zazwyczaj zostaje zepchnięty na boczny tor lub całkowicie usunięty i pomijany. Aby pozostać w tym biznesie, na długie lata trzeba być skurwielem. Musisz mieć obrane odpowiednie cele, albo jesteś tutaj by szukać kolegów, albo jesteś kimś kto chce zdobywać tytuły i prestiż. Będąc uczciwym w tym biznesie będziesz szanowanym przez kolegów, przez władzę, jednak gdy tylko zauważą że po prostu się wypalasz, lub masz gorszy dzień spadasz w hierarchii. Jak masz dobre serce, musisz mieć dupe i nerwy ze stali. Tylko wtedy możesz coś ugrać, jednak gdy od samego początku masz obrane własne cele, oraz starasz się dbać o własne imię wtedy będziesz kimś. Być kimś oraz martwić się tylko o własne cele! Takimi wartościami kierował się Tommaso Ciampa, chciał sam tworzyć własną markę, taki tok myślenia był dla niego właściwy. Niczym nie ryzykował, a gdyby coś mu nie poszło winą obarczył tylko siebie. Czuł prestiż przed dzisiejszą walką, w sercu czuł złość i nienawiść tym co zdarzyło się tydzień temu! Przez wieloletnią karierę, nikt nie przerwał jego walki. Każda walka wyrówna, czy z góry skazana na zwycięstwo nigdy nie była przerwana. Teraz musiał uznać wyższość generalnego menadżera i choć wygrał stało się inaczej niż by sobie to wyobrażał. Shane McMahon od zawsze chciał przejąć całą władzę w WWE, gdy jego staruszek całe dziedzictwo przekazał w ręce Triple H’a, pojawiła się w nim myśl że ród Mcmahonów, który władał organizacją z pokolenia na pokolenie właśnie przestał to robić. Rządzić zaczęła obca krew, która przez przypadek zmieszała się z rodowymi genami Mcmahonów!

Oni nawet nie mają syna, który mógłby kontynuować rządy pod nazwiskiem swego ojca, jeśli Shane myśli że przez jego problemy rodzinne będę kozłem ofiarnym to się grubo myli, pora pokazać mu z kim ma do czynienia… - powiedział Ciampa, wsłuchując się w muzykę wejściową swego przeciwnika, wiedział że za chwilę nastąpi ten moment, w którym on będzie musiał stoczyć bój z zawodnikiem głodnym zwycięstwa. Ambrose był szalonym człowiekiem, ból fizyczny wydawał się mu dawać więcej radości niż w jakikolwiek sposób go niszczyć. Walka z takim przeciwnikiem nigdy nie była łatwa, jak zmusić kogoś do poddania się, gdy ból to jego jedyny przyjaciel? Aby wygrać taką batalie, trzeba myśleć jak zwierzę, co robi napastnik gdy jego ofiara jest również niebezpieczna jak on? Atakuje z zaskoczenia! I tak właśnie postanowił zrobić Ciampa, gdy w jednym z ekranów zamontowanych na zapleczu zauważył iż jego rywal właśnie wychodził na rampę musiał zacząć działać! Rozglądając się po pomieszczeniu zauważył w kącie kij do kendo, w głowie miał już ułożony plan, bez najmniejszego zawahania chwycił w rękę kij i ruszył w stronę wyjścia na arenę. Dean Ambrose zmieszany po porażce w głowie miał tylko zwycięstwo, wiedział iż jego przeciwnik nie będzie z pierwszej łapanki, dlatego maksymalnie skupiony kierował się w stronę ringu.

Wówczas z zapleców pojawił się on - Tommaso Ciampa, z kijem do kendo w ręku! Bez najmniejszego zawahania P O T Ę Ż N Y M zamachem przyłożył swemu przeciwnikowi w plecy. Dean pod wpływem ataku z zaskoczenia, złapał się w bolące miejsce, po czym padł jak kłoda pod nogi swego dzisiejszego przeciwnika. Uśmiechnięty Ciampa, bez serca maltretował bezbronnego Ambrose’a. W końcu kij do kendo poszedł w szczępy, wówczas ostatni raz przyłożył swej ofierze. Rozglądając się po arenie, wsłuchiwał się w negatywną reakcję publiczności na swe działania. Wycofał się kilka kroków, wyczekując momentu kiedy Dean się podniesie i wówczas wbił się w jego głowę potężnym High Knee! Rywal odpłyną, a uśmiechnięty Tommaso usiadł przy nim wpatrując się w jego bezczynną minę. Gdzie się podział duch wojownika, co? Ciampa był wściekły jednak starał się pokazać GM'owi że nie może stawiać go na równi z innymi, gdyż on był ponad każdym.

Here Comes The Money!

Wściekły McMahon momentalnie wybiegł z zaplecza odpychając momentalnie Tommaso Ciampe! Gdy zaskoczony zawodnik wpatrywał się w zażenowanego szefa, momentalnie wycofał się na zaplecze. Shane sprawdzał stan zdorwia Ambrose'a nie mógł pozwolić aby show wymknęło się spod jego rąk, wiedział że jest obserwowany, a każdy błąd będzie wytknięty przez jego szwagra. Musiał coś zrobić z nieposłusznym zawodnikiem, zwolnić go? To było by zbyt proste, teraz Ciampa sam musi wypić piwo jakie sobie naważył, zadarł nie tylko z najbardziej zawistnym McMahonem, a z człowiekiem, który dla zemsty jest gotowy zrobić wszystko. Dean Ambrose przy pomocy technicznych oraz lekarzy powolnym krokiem zmierzał w stronę zaplecza, wściekły że jego walka się nie odbędzie. Jednak był zbyt obolały by myśleć o konsekwencjach, wiedział że przyjdzie na to jeszcze czas.